Twój sklep internetowy. Księgarnia i wydawnictwo katolickie na rynku już od 1994 r.
Żywot pięciu braci męczenników
Żywot pięciu braci męczenników Rocznica tysiąclecia męczeństwa Pięciu Braci stała się okazją do publikacji najbardziej popularnej hagiografii tych świętych, autorstwa Brunona z Kwerfurtu - również męczennika. Popularność kultu Pięciu Braci w naszym kraju, opartego właśnie na tym Żywocie sprawia, że trudno dzisiaj przecenić jego znaczenie dla Kościoła polskiego i europejskiego. ISBN 83-7354-017-2 Kraków 2002 Ilość stron 128 Oprawa miękka Format 114x169
Zdrowaś Maryjo, Magnificat ISBN 83-87525-27-8 Kraków 1999 Ilość stron 72 Oprawa miękka Format 114x164
Wizje, czyli poznaj drogi Pana
Wizje, czyli poznaj drogi PanaJedną z najbardziej tajemniczych postaci w gronie średniowiecznych mistyków jest Hildegarda z Bingen. Znana zarówno jako kobieta wielkiego ducha, jak i erudytka, z której obserwacji świata do dziś czerpie medycyna. Aby dobrze zrozumieć tą wyjątkową kobietę we współczesności należy zachować proporcję w traktowaniu tych dwóch sfer jej działalności. Harmonia bowiem była główną cechą jej doktryny. Nie brakuje dziś odwoływań do tej postaci w świecie medycyny alternatywnej i dietetyce. Brakuje jednak wiedzy o jej głębokim życiu religijnym, bez którego korzystanie z jej rad dotyczących żywienia i zdrowia musi być skazane na błądzenie. Prezentujemy zatem wybór jej najciekawszych wizji mistycznych. Czytelnik znajdzie w nich objawienia Hildegardy dotyczące życia cnotami, przyczyn grzechu, meandrów duchowych związanych z życiem małżeńskim i zakonnym. Zapozna się także z podstępnymi działaniami Lucyfera i przejawami działalności Antychrysta skonfrontowanymi z potężną mocą Boga, która jest jedynym gwarantem życia człowieka w prawdziwej harmonii i miłości.Hildegarda z BingenISBN: 978-83-7354-378-2Kraków 2011Ilość stron: 282Oprawa: miękkaFormat: 125 x 195
Temat spotkania jest wieloznaczny: MY-ŚWIĘCI. Można to bardzo rozmaicie sobie tłumaczyć: MY ŚWIĘCI, MY a ŚWIĘCI, MY i ŚWIĘCI. Jest to bardzo ważny problem – świętość – który my stawiamy dzisiaj trochę – jeśli mogę użyć tego słowa – bezczelnie. Natomiast świat jest zupełnie po przeciwnej stronie i słowo ‘świętość’ dzisiaj dla niego niewiele znaczy albo i nic. Czasem zdewociałość, czasem wyłącznie klepanie paciorków, niekiedy obłudę, ale dla ludzi wierzących, tak normalnie wierzących, to jest jakiś szczyt, który dla normalnego człowieka jest trudny do osiągnięcia. Popatrzymy na Kościół, w którym i o którym modlimy się: „Wierzę w jeden, święty, powszechny, apostolski Kościół…”. Jest „jeden”, „powszechny” – jako tako, „apostolski” też, ale ta „świętość”, zwłaszcza w świetle wszystkiego, co się wciąż dzieje: te wszystkie skandale, afery, awantury – to nie bardzo sprzyja temu, żeby mówić właśnie o świętości. do każdej książki, jako gratis, dorzucamy plastikową kartę motywacyjną, ze znanym hasłem Ojca Leona - "Z gębą jak cmentarz świata nie zbawisz" :)
W Jego ranach nasze zdrowie Teologia sakramentów uzdrowienia
Publikacja W Jego ranach nasze zdrowie. Teologia sakramentów uzdrowienia jest owocem siódmych już rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans (...). W czasie tych rekolekcji chcieliśmy wejść w głąb teologicznego znaczenia i piękna celebracji sakramentów pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych. Każdy z nas doskonale wie, że skarb Bożego życia otrzymany przez celebrację sakramentów inicjacji chrześcijańskiej przechowujemy w naczyniach glinianych (2 Kor 4,7), które niezwykle łatwo stłuc i uszkodzić przez słabość, choroby, cierpienie, śmierć, a nade wszystko przez grzech. W tych wszystkich sytuacjach potrzebujemy uzdrowienia ze strony Boga. (...)Nasze uzdrowienie nie jest w naszych rękach. Nawet ciągle rozwijająca się medycyna czy coraz większa ilość psychologicznych kozetek nie jest w stanie uleczyć miejsca, które jest najbardziej zranione – naszego serca. Nasze uzdrowienie jest poza nami. Jest w ranach Zbawiciela – w przebitym sercu Jezusa Chrystusa, gdzie początek wzięły sakramenty Kościoła, skąd wytrysnęło samo życie, jego pełnia, która jest nam dzisiaj udzielana w liturgii.
Triduum Paschalne przeżywane z wiarą
Czy Triduum Paschalne jest jedynie zbiorem nieczytelnych współcześnie obrzędów, w których uczestniczymy ze względu na tradycję? Czy jest raczej głębokim przeżywaniem męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa? Te pytania tylko z pozoru są retoryczne. To jak na nie odpowie każdy z nas zależy od naszej wiary, ale także od naszej wiedzy na temat Triduum Paschalnego. Niniejsza książka ukazuje jak poprzez liturgię Kościół przeżywa Stworzenie i historię Zbawienia. Zwięzła i czytelna publikacja zbliża nas do momentu, w którym każdy gest liturgiczny podczas Świętego Triduum będzie prowadził do Boga. Może być ona zarówno podręcznikiem jak przeżywać ten wyjątkowy czas, jak i pocieszeniem dla tych, którzy z różnych powodów nie mogą uczestniczyć w misteriach.
Sztuka kierowania ludźmiW relacjach międzyludzkich zawsze dochodzi do pewnego napięcia gdy pojawia się kwestia kierowania innymi. Czy można nauczyć się kierowania ludźmi? Co charakteryzuje osoby o zdolnościach przywódczych? Czym są różnice między męskim a żeńskim stylem przewodnictwa? Te pytania postawili sobie opat prymas Notker Wolf i siostra Enrica Rosanna. Na podstawie własnych doświadczeń związanych z pełnieniem funkcji zarządczych oraz najlepszej literatury dotyczącej zarządzania ludźmi rozprawiają się z najczęściej występującymi błędami i nieporozumieniami w zarządzaniu. Pokazują, o co dokładnie chodzi w kierowaniu ludźmi – nie tylko w przedsiębiorstwie, lecz również w polityce, szkole i rodzinie. Konkluzją jest stwierdzenie, że można zarządzać ludźmi w imię Boga.Notker Wolf OSB, Enrica RosannaISBN: 978-83-7354-366-9Kraków 2011Ilość stron: Oprawa: miękkaFormat: 125 x 195
Scivias to zbiór wizji Hildegardy z Bingen. Tytuł oznacza: Poznaj drogi Pana. Obok 26 wizji, które stanowią zapis widzeń, znajdują się średniowieczne miniatury, które powstawały razem z tekstem i ilustrują jego odpowiednie fragmenty. Scivias opisuje Boży zamysł stworzenia świata, stanowi także swoistą encyklopedię wiedzy o średniowiecznym świecie: spojrzeniu na Boga, człowieka i kosmos. Jest to pierwsze wydanie w języku polskim tekstów popularnej mistyczki. 1 tom (ZM 57) zawiera wstęp oraz pierwszą i drugą księgę dzieła. 2 tom (ZM 58) zawiera trzecią księgę oraz indeks biblijny. Hildegarda z Bingen (1098-1179) zwana świętą była benedyktyńską mistyczką. Znana jako „Sybilla Reńska” lub „teutońska prorokini”. Pozostaje jedną z najbardziej intrygujących postaci średniowiecza. Przygotowała wiele pism z zakresu teologii, medycyny i muzyki. Otrzymała dar widzeń, które starała się spisać w kolejnych zbiorach wizji. Prekursorka niemieckiej mistyki średniowiecznej, a przede wszystkim niezwykła osobowość inspirująca także dziś. Fragment: I tak oto w czterdziestym trzecim roku mego doczesnego biegu, gdy z wielkim strachem i drżąc z napięcia doświadczyłam niebiańskiej wizji, ujrzałam bardzo wielką jasność, w której dał się słyszeć głos z niebios, mówiący do mnie te słowa: 'O człowiecze mizerny, pyle z pyłu, zgnilizno zepsucia, mów i spisz wszystko, co widzisz i słyszysz. Lecz ponieważ jesteś zbyt bojaźliwa do powiedzenia i zbyt prosta do przedstawienia i niewyuczona do spisania tego wszystkiego, mów i spisuj wizje te i to wszystko nie na miarę ust ludzkich ani wedle pojmowania myśli człowieczej i według woli ludzkiego zamysłu, lecz zgodnie z tym, co widzisz i słyszysz z góry, z niebios, z niezwykłości Boga i – tak te rzeczy z wyjaśnieniem przedstawiaj, jak pilny uczeń słuchając słów swego mistrza, przyjmuje je zgodnie z tokiem jego wypowiedzi, według jego woli, wskazówki i zalecenia.
Scivias tom 1 Księga pierwsza i druga
Scivias to zbiór wizji Hildegardy z Bingen. Tytuł oznacza: Poznaj drogi Pana. Obok 26 wizji, które stanowią zapis widzeń, znajdują się średniowieczne miniatury, które powstawały razem z tekstem i ilustrują jego odpowiednie fragmenty. Scivias opisuje Boży zamysł stworzenia świata, stanowi także swoistą encyklopedię wiedzy o średniowiecznym świecie: spojrzeniu na Boga, człowieka i kosmos. Jest to pierwsze wydanie w języku polskim tekstów popularnej mistyczki. 1 tom (ZM 57) zawiera wstęp oraz pierwszą i drugą księgę dzieła. 2 tom (ZM 58) zawiera trzecią księgę oraz indeks biblijny. Hildegarda z Bingen (1098-1179) zwana świętą była benedyktyńską mistyczką. Znana jako „Sybilla Reńska” lub „teutońska prorokini”. Pozostaje jedną z najbardziej intrygujących postaci średniowiecza. Przygotowała wiele pism z zakresu teologii, medycyny i muzyki. Otrzymała dar widzeń, które starała się spisać w kolejnych zbiorach wizji. Prekursorka niemieckiej mistyki średniowiecznej, a przede wszystkim niezwykła osobowość inspirująca także dziś. Fragment: I tak oto w czterdziestym trzecim roku mego doczesnego biegu, gdy z wielkim strachem i drżąc z napięcia doświadczyłam niebiańskiej wizji, ujrzałam bardzo wielką jasność, w której dał się słyszeć głos z niebios, mówiący do mnie te słowa: 'O człowiecze mizerny, pyle z pyłu, zgnilizno zepsucia, mów i spisz wszystko, co widzisz i słyszysz. Lecz ponieważ jesteś zbyt bojaźliwa do powiedzenia i zbyt prosta do przedstawienia i niewyuczona do spisania tego wszystkiego, mów i spisuj wizje te i to wszystko nie na miarę ust ludzkich ani wedle pojmowania myśli człowieczej i według woli ludzkiego zamysłu, lecz zgodnie z tym, co widzisz i słyszysz z góry, z niebios, z niezwykłości Boga i – tak te rzeczy z wyjaśnieniem przedstawiaj, jak pilny uczeń słuchając słów swego mistrza, przyjmuje je zgodnie z tokiem jego wypowiedzi, według jego woli, wskazówki i zalecenia.
Jeśli szukamy prawdy Bożej, powstaje zaraz problem, gdzie jej mamy szukać. Nasza młodzież wychowywana jest na lekturze Pisma św., i to bardzo dobrze; ale od kapłanów wiecznie się słyszy „Pan Jezus powiedział do siostry Faustyny…”, „Matka Boża powiedziała w Fatimie…” Czasami odnoszę wrażenie, że edukacja seminaryjna odsuwa kleryków od Biblii, która okazuje się niejasną mieszaniną legend (jakkolwiek naukowo nazywanych), a za jedyną godną dosłownego traktowania podstawę wiary zostawia się im prywatne objawienia. Przesadzam zapewne, ale nie bez prowokacji. Mówiłam już o tym w „Oślicy”, więc tu tylko przypominam, że problem jest. Sama pamiętam, jak ileś lat temu różni wykładowcy tłumaczyli nam, że epizod ewangeliczny z aniołem mówiącym do betlejemskich pasterzy nie może być prawdą historyczną, skoro anioł używa przy wzmiance o Mesjaszu słowa „Pan”, które dla słuchaczy mogło oznaczać tylko Boga, a dopiero później, już przez chrześcijan, zostało zastosowane do Chrystusa… Kolejna scena ewangeliczna została włożona między bajki (jakkolwiek naukowo nazywane), i tylko nikt nie wyjaśniał, co w takim razie robić z psalmem 109: Rzekł Pan do Pana mego… – niewątpliwie każdemu ówczesnemu Żydowi dawno znanym.
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Wielki Post
Homilie ojca Włodzimierza Zatorskiego na każdy dzień Wielkiego Postu układają się w uporządkowany zbiór rozważań prowadzących do pełnego przeżycia tego okresu. Intencją autora jest propozycja, aby w oparciu o codzienne rozważania czytań biblijnych, spróbować przemienić swoje życie - stanąć do walki o własne nawrócenie; aby wykorzystać czas, gdyż "Wielki Post jest błogosławionym czasem". Ojciec Włodzimierz zauważa, iż tak jak z modlitwą, tak i z postem - kwestia skuteczności jest próbą prawdziwego otwarcia serca. Otwarcia zmysłów na głos Boga, a nie na głosy naszych potrzeb, gdyż przeważnie to "nasze oczekiwania stanowią największą przeszkodę na drodze modlitwy i spotkania z Bogiem". Tymczasem ON "przychodzi tak, jak sam chce i zawsze zaskakuje, zawsze jest inaczej, niż sobie to wyobrażamy". Autor jest świadomy, że w naszych modlitwach i poświęceniach, nie tylko w okresie postu, często spotykamy się z ciszą. "Pan Jezus milczy. Milczy, ale Jego milczenie mówi o wiele więcej, niż jakiekolwiek napominanie, tłumaczenie czy polemika. Daje możliwość przemówienia sumieniu".O. Włodzimierz Zatorski OSB, mnich Benedyktynów w Tyńcu. Ur. w 1953 r. Do klasztoru wstąpił po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1980 r. Uroczystą profesję złożył w 1984 r., a w 1987 r. wyświęcony na kapłana. w latach 1991-2007 dyrektor Wydawnictwa Benedytkynów TYNIEC.
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Okres zwykły 24-34 tydzień
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Okres zwykły 24-34 tydzieńKolejny, już piąty, tom rozważań liturgicznych na każdy dzień. Rozważania na 24–34 tydzień okresu zwykłego.Włodzimierz Zatorski OSBISBN: 978-83-7354-351-5Kraków 2010Ilość stron: 504Oprawa: miękkaFormat: 145 x 205
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Okres zwykły 12-23 tydzień
Kolejny tom rozważań liturgicznych na każdy dzień. Są to rozważania na 12–23 tydzień okresu zwykłego.O. Włodzimierz Zatorski OSB, mnich Benedyktynów w Tyńcu. Ur. w 1953 r. Do klasztoru wstąpił po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1980 r. Uroczystą profesję złożył w 1984 r., a w 1987 r. wyświęcony na kapłana. w latach 1991-2007 dyrektor Wydawnictwa Benedytkynów TYNIEC.
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Okres zwykły 1-11 tydzień
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Okres zwykły 1-11 tydzieńRozważania Pisma Świętego na okres zwykły od 1 do 11 tygodnia. Pomocne zarówno do osobistych rozważań, jak i do przygotowania homilii.Autor rozważań przypomina, że sprawdzianem prawdziwości słowa proroka było jego spełnienie. Pan Jezus głosi naukę z mocą. Staje się to ewidentne, ale mimo tego ludzi bardziej fascynuje moc niż treść Jego orędzia. Nie potrafią tego słowa przyjąć z całą powagą. Okazuje się, że o wiele łatwiej stworzyć coś z niczego, powołać do istnienia i życia, niż przemienić istniejące serce wolnej istoty! A w całej misji Jezusa właśnie o to chodziło, aby przemienić serce człowieka. Rozważania mają za zadanie pomóc w tej przemianie.Włodzimierz Zatorski OSBISBN: 978-83-7354-360-7Kraków 2010Ilość stron: 542Oprawa: miękkaFormat: 145 x 205
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Okres Wielkanocny
"Wiara, która zna misterium cierpienia, śmiercie i zmartwychwstania pozwala nam na nowo, w sposób o wiele głębszy rozpoznać tę prawdę o ogromie daru, jakim jest dla nas wszystko to, co mamy: życie, dom, miłość, wiara, spotkani ludzie, a nawet choroba i nieszczęście, jakie na nas spadają. Poprzez nie w sposób szczególny mamy udział w cierpieniach Chrystusa, a przez to udział w Jego nowym życiu."fragment tekstuO. Włodzimierz Zatorski OSB, mnich Benedyktynów w Tyńcu. Ur. w 1953 r. Do klasztoru wstąpił po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1980 r. Uroczystą profesję złożył w 1984 r., a w 1987 r. wyświęcony na kapłana. w latach 1991-2007 dyrektor Wydawnictwa Benedytkynów TYNIEC.
Rozważania liturgiczne na każdy dzień. Adwent i okres Bożego Narodzenia
„Prawdziwe oczekiwanie może dotyczyć jedynie czegoś, co nie przeminie, a tym samym całkowicie nas przerasta...” – w zbiorze rozważań ojca Włodzimierza Zatorskiego znajdziemy wiele podobnie celnych sformułowań. Ten zbiór homilii na okres Adwentu i Narodzenia Pańskiego oparty jest z jednej strony na głębokiej egzegezie biblijnej, z drugiej na bogatym doświadczeniu duszpasterskim oraz wiedzy teologicznej autora.W tekście znajdziemy wiele cennych porad, wynikających z analizy cytowanych fragmentów Pisma: „Jeżeli jakieś działanie przynosi życie i je ubogaca, to znaczy, że jest z nim Boże błogosławieństwo. Jeżeli natomiast jakieś działanie pochodzi od Złego, to zawsze niszczy życie, nawet wtedy gdy wydaje się, że chwilowo daje poczucie szczęścia, zadowolenia z siebie, rozkosze, bogactwo, uznanie, sławę... Wcześniej czy później ujawni się pustka tych darów. Dlatego tak istotne jest rozeznanie prawdziwej wartości. Nie może się ono opierać na chwilowym zadowoleniu, ale na głębi i trwałości...”.Wskazówki ojca Zatorskiego zawsze odnoszą się do współczesności i do obecnej kondycji człowieka. Autor do czytelnika, słuchacza odnosi się z niezwykłą delikatnością: „Pan Jezus przyjął naszą słabość, co nie znaczy, że uznał ją za dobro”.Rozważania w bardzo ciekawy sposób przybliżają Ewangelię, przekazując w kilku zdaniach to, co ważnego mówi do nas Pan danego dnia.O. Włodzimierz Zatorski OSB, mnich Benedyktynów w Tyńcu. Ur. w 1953 r. Do klasztoru wstąpił po ukończeniu fizyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1980 r. Uroczystą profesję złożył w 1984 r., a w 1987 r. wyświęcony na kapłana. w latach1991-2007 dyrektor Wydawnictwa Benedytkynów TYNIEC.
Jan Kasjan Rozmowy z Ojcami t. 2 Kolejny tom Rozmów Jana Kasjana, w znakomitym przekładzie ks. Arkadiusza Noconia, przynosi materiał nie mniej istotny dla zrozumienia dziejów duchowości Zachodu niż opublikowany już 13 lat temu tom pierwszy. W pierwszym tomie możemy śledzić z uwagą nie tylko znane podwaliny nauki o tym, co dziś katechizm określa jako siedem grzechów głównych (Rozmowa V z abba Serapionem o ośmiu wadach głównych), ale także rozważania na temat teodycei (Rozmowy VI i VIII) czy wreszcie coraz bardziej popularne uwagi dotyczące modlitwy (Rozmowy IX i X). W tomie drugim sięgamy po tematy, które w niemniejszym stopniu miały wpływ przez wieki na to, w jaki sposób ludzie Zachodu mówili i myśleli na tematy związane z życiem duchowym. Rozmowa XIV zajmuje się w zasadzie wykładem podstaw tego, co później zostanie określone jako lectio divina; Rozmowa XVI podejmuje klasyczny dla piśmiennictwa łacińskiego temat przyjaźni choć, jak to Kasjan, czyni to w dość przewrotny sposób poświęcając ostatecznie większość uwagi temu, co prawdziwej przyjaźni się sprzeciwia, a mianowicie wadzie gniewu. Wreszcie Rozmowa XIII, podejmująca zagadnienie stosunku łaski Bożej i wolnej woli człowieka, wywołała wkrótce spór, który w europejskiej teologii miał ciągnąć się przez wieki. Dodajmy na marginesie, że ten właśnie tekst zasługuje na wyjątkową uwagę. Jest to bowiem unikalny przykład wypowiedzi, która jednoznacznie była odczytywana jako polemika ze św. Augustynem, a która chyba jako jedyny taki przypadek w historii nie zakończyła się potępieniem autora jako heretyka sprzeciwiającego się biskupowi Hippony. Jak zatem widzimy wątków w tomie jest wiele, problemów niemało i gąszcz literatury do przeczytania ogromny. W takim labiryncie dobrze jest mieć przewodnika. Nasze wydawnictwo opublikowało już monografię pióra Columby Stewarta OSB pt. Kasjan Mnich (ŹrMon 34, 2004). W tym i następnym, ostatnim już, tomie Rozmów, chcielibyśmy skierować uwagę Czytelników na osobę nieznanego szerzej w Polsce autora (do tej pory na język polski przełożono jeden jego tekst ), wybitnego znawcy Kasjana i starożytnego monastycyzmu – Marka Sheridana OSB.
Jan Kasjan Rozmowy z Ojcami t. 1 Pierwszy tom przekładu dzieła Jana Kasjana "Collationes Patrum" obejmujący rozmowy 1 do 10, opatrzony wstępem i bogatą bibliografią. Dzieło to odegrało znaczący wpływ na kształtowanie się monastycyzmu zachodniego.
Jak można rozpoznać, co prawdziwie pochodzi od Boga i czy można temu zawierzyć? W jaki sposób patrzeć na sam problem poznania Bożej woli i jej podjęcia? Dobre rozeznanie daje nam właściwą orientację w życiu. Natomiast fałszywe rozeznanie prowadzi do tragedii. Historia ludzkości daje wiele przykładów takiej tragedii wynikającej ze złego rozeznania i nieposłuszeństwa Bożej woli. Rozeznawanie tego co właściwe jest codzienną praktyką każdego chrześcijanina. Lektura tej książki pozwala czerpać z wieloletniej praktyki duchowej doświadczonego mnicha. Wykazuje on, że posiadamy otrzymane od Boga zdolności poznawcze, dzięki którym możemy rozpoznać prawdę o sobie, o świecie i o Bogu. Zatem poznanie jest zakodowane w samej naszej kondycji jako zadanie i jednocześnie droga dojścia do pełni życia.Włodzimierz Zatorski OSB
Razem przez życie. Przewodnik dla małżeństw, które pragną zwyciężać
Nieważne czy jesteś w małżeństwie, czy się do niego przygotowujesz, czy też być może się go boisz. W każdym z tych przypadków powinieneś dowiedzieć się pewnej bardzo ważnej rzeczy: Zbyt wiele małżeństw daje się zdominować przez różnorakie konflikty i trudności. Mają one odmienne podłoża. To jednak nie jest ważne, ponieważ istnieją pewne uniwersalne metody radzenia sobie z nimi. Okazuje się bowiem, że częstokroć najtrudniejszym doświadczeniem jest wspólne szukanie rozwiązań, a nie to, co powoduje, że ich poszukujemy. Nie można dać gwarancji, że po samym przeczytaniu tej książki małżeństwa jej czytelników będą szczęśliwsze. Można jednak zapewnić, że jeśli proponowane tutaj rozwiązania autentycznie zostaną wcielone w życie, każde istniejące bądź planowane małżeństwo zacznie żyć pełnią życia! Zawarta w tej książce treść ma być z jednej strony inspiracją do zmian, a z drugiej – narzędziem do ich dokonania. Książka Michała Piekary to coś więcej niż poradnik na temat komunikacji w małżeństwie. To książka, która uczy budować więź małżeńską. Dostrzegać problemy i odważnie mierzyć się z nimi.o. Ksawery Knotz OFMCap. Polecam każdemu, kto naprawdę kocha drugą osobę i chce, aby ta miłość była pielęgnowana przez umiejętną i mądrą komunikację czerpiącą z Pisma Świętego.o. Leon Knabit OSB Problemy to nie problem. Problemem jest to, jak sobie z nimi radzić.Virginia SatirMichał Piekara - Prezes i wraz z żoną założyciel Fundacji Rodzin Pełna Chata. Od lat zaangażowany w posługę zakochanym, narzeczonym i małżonkom. Gość licznych audycji radiowych i telewizyjnych poświęconych budowaniu relacji miłości. Autor bestsellerowych książek: "Halo, chłopaki! My potrafimy je kochać!", "Przytul mnie choć na chwilę... Jak być twórczym mężem", "Przytul mnie choć na chwilę... Jak być twórczą żoną?" (2009). Twórca projektów Romantycznych Wieczorków dla Zakochanych, Kursu Razem przez Życie oraz założyciel i lider Główny Przymierza Wojowników. Interesuje się psychoterapią skoncentrowaną na komunikacji. Szczęśliwy mąż oraz ojciec dwójki dzieci.
Rana miłościPrawie niczego nie napisano o tym, co przydarzyło się Jezusowi przez ten długi czas odosobnienia, kiedy był prowadzony przez Ducha Świętego. Równocześnie jednak ten sam Duch mówi nam: zaczerpnijcie z tego źródła wody żywej, której potrzebujecie, żeby stać się wiernymi mieszkańcami pustyni. Nie powinniśmy dopuścić w nas samych lęku przed duchową pustynią, na którą powołuje nas Duch Święty, bo pustynia jest czymś zwykłym. Oddalenie na pustynię nie oznacza po prostu zerwania częstych kontaktów z ludźmi. Jest to przyjęcie postawy, w której wewnętrzny dialog coraz mniej dotyczy nowych, atrakcyjnych myśli, lecz raczej zmierza do skupienia się na jednej Osobie. Przebywamy na pustyni tylko z jednego powodu – jesteśmy tam dla Jezusa.ISBN: 978-83-7354-235-8Kraków 2011Ilość stron: 290Oprawa: miękkaFormat: 145 x 205
Radość ewangeliczna. Refleksje biblijne
Dzielenie się Ewangelią jest bardzo na czasie. I ten tomik (...) nie chce być jeszcze jednym owocem naukowej egzegezy, ale owocem refleksji mnicha, który od pół z górą wieku nie rozstaje się z Pismem Świętym. Autor będzie szczęśliwy, jeśli kogokolwiek wesprze w jego dążeniu do Światła w oparciu o karty Objawienia. (Ze wstępu) Jezus nawołuje do doskonałości w kontekście miłowania nieprzyjaciół. To chyba jedno z najtrudniejszych przykazań, nie spotykane w innych systemach etycznych. Ci, którzy je wypełniają, zwłaszcza gdy są bezwzględnie i okrutnie prześladowani, zyskują wielki podziw i uznanie. Czy tylko tyle? A jak to wygląda w przełożeniu na nasz dzień powszedni, na nasze relacje z bliźnimi, kiedy to nawet brat z siostrą potrafią w sądzie do upadłego walczyć o prawa, które wydają im się należne? (Mt 5,43–48)
W modlitwie stajemy przecież u samych źródeł naszej tożsamości. Jest ona spotkaniem z Bogiem żywym, Stwórcą i Dawcą życia, w szczególności mojego życia. Dlatego też tylko od Niego możemy się uczyć pełnej prawdy o życiu, czyli tego, co dla nas najistotniejsze. W psalmach fascynuje nas przede wszystkim autentyczny dialog z Bogiem. Psalmista z całą otwartością zwraca się do Boga, który „milcząc” mówi więcej niż można by wyrazić jakimikolwiek mądrymi sentencjami. Psalmista, wsłuchując się w tę Bożą mowę milczenia, swoim życiem „widzi” w wydarzeniach Jego obecność i działanie. Odczytuje ją na modlitwie i głosi jako mądrość życiową. ze Wstępu
Przypowieści mnichów. O pokusie i grzechu
Sentencje mnichów to pouczające mądrości ubrane w krótkie opowieści z życia religijnych mędrców. Przypowieści pełne są refleksji i przemyśleń, czasem praktycznych porad, które pokazują zagadnienia „miłości” i „przyjaźni” w świetle doświadczenia mnichów.Słowo, zapomniane trochę jako narzędzie pomocy, w prezentowanych przypowieściach staje się wsparciem dla ludzi szukających porady, rozwiązania problemu, czy wskazania drogi postępowania w konkretnej sytuacji.Zebrane przypowieści to zbiór mądrości mnichów i pustelników – ich asceza, odrzucenie dóbr życia codziennego, ubogaciło ich życie duchowe, z którego, jak widać, możemy korzystać do dzisiaj.
Przypowieści mnichów – o miłości i przyjaźni
Przypowieści mnichów – o miłości i przyjaźniSentencje mnichów to pouczające mądrości ubrane w krótkie opowieści z życia religijnych mędrców. Przypowieści pełne są refleksji i przemyśleń, czasem praktycznych porad, które pokazują zagadnienia „miłości” i „przyjaźni” w świetle doświadczenia mnichów.Słowo, zapomniane trochę jako narzędzie pomocy, w prezentowanych przypowieściach staje się wsparciem dla ludzi szukających porady, rozwiązania problemu, czy wskazania drogi postępowania w konkretnej sytuacji.Zebrane przypowieści to zbiór mądrości mnichów i pustelników – ich asceza, odrzucenie dóbr życia codziennego, ubogaciło ich życie duchowe, z którego, jak widać, możemy korzystać do dzisiaj.Teresa Lubowiecka (red.)ISBN: 978-83-7354-308-9Kraków 2009Ilośćs tron: 184Oprawa: twardaFormat: 140 x 200
Przewodniczka wiary Książka przedstawia Maryję jako mistrzynię zwykłego życia. Widzimy ją jako wzór dla wszystkich ludzi, niezależnie od ich miejsca w społeczeństwie, czasie i przestrzeni. Autor pokazuje drogę do odkrycia Maryi w ciszy medytacji, na modlitwie i poprzez osobisty kontakt z Bogiem tak, aby stała się dla nas wzorem i przewodniczką naszej wiary na codzień. ISBN 83-87525-71-5 Kraków 2001 Ilość stron 120 Oprawa miękka Format 97x178
Prawda jest podstawą mądrości życiowej. Jest też jednym z kluczowych zagadnień filozoficznych i teologicznych. Jej brak w życiu codziennym dotkliwie zubaża naszą osobowość i życie duchowe. Autor przypomina biblijne rozumienie prawdy i ukazuje jej rolę w naszym rozwoju duchowym. Dla chrześcijanina bowiem wchodzenie w stan życia w prawdzie wiąże się z poznawaniem Jezusa, który powiedział Ja jestem drogą i prawdą, i życiem (J 14,6).
PokoraPokorę kojarzy się z postawą pomniejszania siebie, ustępowania we wszystkim innym, z zakompleksieniem. Jeżeli ponadto uważa się, że na tym polega oddanie się Panu Bogu i uznaje się to za ideał, dzięki któremu człowiek staje się doskonały, a przez to lepszy od innych, to powstaje coś karykaturalnego. (...)Pokora natomiast jest przede wszystkim otwartością na prawdę odnoszącą się do naszego życia i jedynie dzięki niej możemy osiągnąć pełnię życia.Włodzimierz Zatorski OSBISBN: 978-83-7354-266-2Kraków 2011Ilość stron: 132Oprawa: miękkaFormat: 100 x 180
Pisma, tom 2. Rozważania o modlitwie i o miłości Boga
Pisma błogosławionego Pawła Giustinianiego, założyciela Kongregacji Eremitów Kamedułów Góry Koronnej, które przedstawiamy w niniejszym drugim tomie jego Opera omnia, stanowią okazję, żeby zastanowić się nad tym, jak można przeżywać i urzeczywistniać wzniosłe doświadczenia duchowe, nawet jeśli wydaje się, że opiera się ono głównie na woli i na chęciach. Traktat Myśli codzienne o miłości Bożej, który przedstawiamy tutaj w wydaniu krytycznym, w sposób szczególny stanowi świadectwo duchowego dojrzewania bł. Pawła, zachodzącego w bardzo krótkim czasie, przez około sześć miesięcy roku 1506, na kilka lat przed jego wstąpieniem do Camaldoli. W tym dziele można również dostrzec szczególny sposób medytacji Pawła Giustinianiego: by wykorzystywać Pismo Święte jako wsparcie i bodziec do refleksji. Jest to więc mały Dziennik duchowy, bogaty, a jednocześnie czasem poddający się oschłości racjonalnego rozumowania.
Pisma, tom 1. Pochwała życia eremickiego
W niniejszej książce zebrano część pism weneckiego patrycjusza Pawła Justinianiego. W roku 1510, w wieku 34 lat, Justiniani zostaje mnichem w eremie kamedułów, ale porzuca klasztor w roku 1520, żeby założyć nowe zgromadzenie: Eremitów Kamedułów Góry Koronnej. Justiniani zalicza się zarówno do wielkich mistrzów duchowości, jak i do najświatlejszych umysłów Kościoła epoki Odrodzenia, o czym świadczy jeden z jego listów, skierowany do papieża Leona X de’ Medici, swego przyjaciela, w którym proponuje głęboką reformę Kościoła, wyprzedzając, pod pewnymi względami, reformę trydencką. Teksty zawarte w tym tomie dotyczą klasztoru: jest tu Reguła, jak wieść życie zakonne zgodnie z charyzmatem św. Benedykta i św. Romualda; Traktat o posłuszeństwie zakonnym; opis życia, jakie prowadzono wtedy w Camaldoli i w pierwszych eremach Góry Koronnej. Lektura tych tekstów oferuje dzisiejszemu człowiekowi, ogłuszonemu tysiącami komunikatów, możliwość poznania „milczącego” sposobu życia, nie odrywając go jednak przy tym od historii i świata.
Pachomiana Graeca. Vita Graeca Prima List Ammona Paralipomena
Mnisi opuszczając świat i wybierając pustynię, pragnęli znaleźć w niej samotność, skupić się na modlitwie, medytować nad biblijnym posłaniem, szukać drogi wzniesienia się ku Bogu. Pustynia oznaczała miejsce bez kobiet, zamieszania, emocji rodzinnych, gdzie pokusy rodzące się w umyśle pozostawały, ale stawały się łatwiejsze do zwalczania. Pachomiusz zrezygnował z ucieczki na pustynię i pozostawił mnicha wśród ludzi, ale starał się stworzyć dla niego taką sytuację, aby nie pozbawić go dobrodziejstw samotności. Samotności w tłumie. Celem pachomiańskiej pedagogiki było pełne i nieustanne skupienie myśli braci na rzeczach świętych, nic nie powinno ich od nich odciągać. Fragment wstępu
Osiem duchów zła i sposoby walki z nimi
Książka przedstawia naukę Ewagriusza z Pontu (345–399) na temat ośmiu duchów zła zwanych też myślami namiętnymi (gr. logismoi) atakujących każdego człowieka a w szczególności mnicha, czyli obżarstwa, nieczystości, chciwości, smutku, gniewu (złości), acedii, próżności i pychy. Ewagriusz jako doświadczony kierownik duchowy w sposób mistrzowski opisał dynamikę działania każdego z tych duchów i przedstawił sposoby walki z nimi. Studium rekonstruuje założenia antropologii i nauki duchowej mnicha z Pontu, by następnie w ich kontekście ukazać naturę, działanie oraz sposoby walki z poszczególnymi duchami/ myślami. Choć refleksja Ewagriusza stała się podstawą późniejszej nauki Kościoła o siedmiu grzechach głównych, to jednak jego głębokie intuicje zachowują nadal swoją aktualność i mogą być pomocne zarówno do własnego rozwoju duchowego jak też prowadzenia innych. Ks. Leszek Misiarczyk, ur. w 1964 roku, studiował filozofię i teologię w WSD w Płocku oraz teologię w Instytucie Teologicznym „św. Pawła”, Cremisan-Bethlehem (Izrael). W latach 1991–1993 studiował teologię biblijną na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, uzyskując licencjat, a w latach 1993–1997 nauki patrystyczne w Instytucie Patrystycznym „Augustinianum” w Rzymie, uzyskując doktorat z teologii i nauk patrystycznych. Wykłada w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku i na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Autor publikacji z dziedziny literatury wczesnochrześcijańskiej.
W każdej dziedzinie są takie książki, które po prostu trzeba znać. W dziedzinie duchowości należą do nich z pewnością Opowieści pielgrzyma. To anonimowe, klasyczne dzieło zakorzenione w rosyjskim prawosławiu ukazuje nam inne oblicze pobożności i modlitwy niż to, z którym być może spotykamy się na co dzień. Jest ono znakomitą odpowiedzią na pragnienie ciagłego przebywania w Bożej obecności. Pokazuje jak poprzez nieustanną modlitwę Jezusową zmieniać swoje wnętrze aby każdego dnia stawać sie jeszcze bardziej "człowiekiem z Ducha".Nowe tłumaczenie "Opowieści pielgrzyma" dzięki uwspółcześnionemu językowi staje się bliższe poznawaniea sensu modlitwy serca wśród pobożnych ludzi, którzy jednocześńie często są miłośnikami duchowości wschodniochrześcijańskiej.
„Ojca Leona słów kilka” to niezwykła książka napisana przez niezwykłego człowieka. Ojciec Leon Knabit OSB dzięki swojej zdolności mówienia o rzeczach trudnych w sposób prosty i zrozumiały podejmuje najważniejsze problemy współczesnego człowieka. Dla autora nie ma tematów TABU. Znajdziecie tutaj szeroki wachlarz poruszanych tematów, poznacie opinię na takie tematy jak: homoseksualizm, pedofilia, odejścia z Kościoła, aborcja, in vitro, zdrada małżeńska, feminizm itp. Pojawią się również kwestie teologiczne, które często są niezrozumiałe dla osób świeckich, jak chociażby: Skąd zło? Czy czyściec istnieje? Jak rozumieć piekło? — oraz wiele innych.Teksty, które pierwotnie ukazały się w formie filmów na portalu PSPO, zostały spisane i niniejszym oddajemy je do Waszych rąk. „Krótko i na temat” — tak można określić to, co przeczytacie w naszej publikacji. Niezwykle cenne rady i trafne spostrzeżenia tworzą specyficzny klimat, w którym poczujecie się traktowani poważnie i z szacunkiem. Nie są to zdawkowe odpowiedzi, tworzone ad hoc. Refleksje Ojca Leona są przemyślane i podparte wieloletnim doświadczeniem spotkań z ludźmi, rekolekcji i działań duszpasterskich.
O wiedzy duchowejJan Kasjan należy do tych autorów, których wpływ trudno przecenić. Jego dzieła, czytane i przepisywane przez wieki, należą do trwałego dziedzictwa Europy. Niełatwo odnaleźć autora, który z równą pasją poświęcałby swe pióro zagadnieniom zarówno organizacyjnym, jak i mistycznym. Spośród jego dzieł do najpoczytniejszych należały Rozmowy z Ojcami. Przed niespełna 10 laty w naszym wydawnictwie ukazała się pierwsza część nowego przekładu Rozmów obejmująca rozmowy I–X. Obecny tomik (oraz kolejny) są niejako zwiastunami przygotowywanej właśnie części drugiej, z pozostałymi czternastoma rozmowami. Zanim się ona jednak ukaże chcieliśmy przybliżyć naszym Czytelnikom choć cząstkę z wielkiego doświadczenia życia z Panem Bogiem zapisanego w Kasjanowych Rozmowach. Wybraliśmy dwie – z abba Nesterosem O wiedzy duchowej, którą publikujemy w niniejszym tomie oraz Rozmowę XVI z abba Józefem O przyjaźni – która ukaże się w tomie kolejnym. Tekst Rozmowy XIV prowadzonej z abba Nesterosem, dotyczy zdobywania wiedzy duchowej, czyli tej najtrudniej dostępnej. Dokonuje się to poprzez wytrwałą medytację, czyli recytację, Pisma Świętego. Jednakże zaraz na samym początku Kasjan podkreśla, że zgłębiane Pisma nie jest zastrzeżone dla któregoś specjalnego powołania: wręcz przeciwnie, otwiera ono swe bramy wszystkim, którzy wierni przykazaniom, wytrwale wykorzeniają swoje wady i w ten sposób przygotowują się do przyjęcia Słowa Bożego.Jan KasjanISBN: 978-83-7354-355-3Kraków 2011Ilość stron: 74Oprawa: miękkaFormat: 100 x 180
O przyjaźniRozmowa XVI Kasjana z abba Józefem O przyjaźni, którą w nowym przekładzie publikujemy w niniejszym tomie (jako zwiastun edycji drugiej części Rozmów), jest bez wątpienia traktatem wyjątkowym w całej literaturze wczesnochrześcijańskiej. Przyjaźń to temat niezwykle istotny dla właściwego rozwoju każdego człowieka, na wszelkich płaszczyznach, w tym również duchowej. Stąd temat ten podejmowany był już szeroko w dziełach autorów starożytnych. Jego wagę dostrzegali również Ojcowie Kościoła, jak Klemens Aleksandryjski, Jan Chryzostom, Ambroży, Hieronim, Augustyn. Jest jednak rzeczą interesującą, że aż do czasów Jana Kasjana, żaden z autorów chrześcijańskich nie poświęcił przyjaźni osobnej rozprawy. Również – co jest niemniej frapujące – następny podobny traktat poświęcony przyjaźni pojawi się dopiero w XII wieku, a jego autorem będzie również mnich, cysterski opat Aelred z Rievaulx (1110–1167). Przyjaźń, zdaniem Kajsana, to taki rodzaj relacji międzyludzkich, czy też taki rodzaj „obfitszej miłości” względem niektórych, który charakteryzuje się trwałością i prawością, i który ukierunkowany jest na osiągnięcie celu bliższego, czyli cnoty koniecznej do osiągnięcia celu dalszego – ostatecznego – czyli zbawienia. O ile na początku Rozmowy XVI Kasjan ukazuje przyjaźń w sensie szerokim, jako zasadę pewnego porządku w świecie stworzeń, lgnących do siebie dzięki swemu naturalnemu podobieństwu, o tyle w dalszych rozdziałach ukazuje już przyjaźń w sensie właściwym, czyli taką, która wyrasta „z obustronnej doskonałości i cnoty”. Tym, co jednak wyróżnia traktat Kasjana na tle wszystkich dotychczasowych opracowań tego zagadnienia, jest ukazanie przyjaźni której źródłem jest miłość Boża rozlana w sercach przez Ducha Świętego (Rz 5,5), zaś jej typem staje się „uporządkowana miłość” z Pieśni nad Pieśniami (Pnp 2, 4 LXX).Jan KasjanISBN: 978-83-7354-356-0Kraków 2011Ilość stron: 74Oprawa: miękkaFormat: 100 x 180
Niewiasta z perłą Szkice o Maryi Pannie w świetle duchowości katolickiej
Jak to się stało, że kiedyś pobożność maryjna była uznawana za ukoronowanie całej pobożności katolickiej, współcześnie zaś, w tym najbardziej powierzchownym odbiorze, zdaje się czymś anachronicznym, kojarzonym z „moherowymi babciami”, z infantylno–słodkimi piosenkami znanymi nam ze współczesnej liturgii, z przemysłem kiczowatych butelek w kształcie figurki Matki Boskiej z koroną jako zakrętką? Jak to możliwe, że nawet wśród samych katolików publiczne odmawianie różańca (będącego przecież tradycyjną metodą katolickiej medytacji) staje się niemal heroicznym wyczynem, bo obarczonym odium śmieszności? Odpowiedź częściowo znaleźć można w tym, że modernistyczna pobożność współczesna karmi się głównie objawieniami prywatnymi, a nie tym, czym karmiła się pobożność katolicka przez długie wieki, mianowicie symboliką biblijną i patrystyczną, oraz tym, jak o Najświętszej Maryi Pannie, używając tekstów biblijnych i wczesnochrześcijańskich, mówiła sama liturgia, czyli oficjalny kult i modlitwa Kościoła. A to właśnie owa symbolika, wyrażająca prawdy wiary, szczególnie pobudzała pobożność wierzących i kształtowała zmysł katolicki, budowała pobożność prywatną. Była ona przecież źródłem pobożności, na gruncie której mogły powstać Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP, arcydzieło maryjnej pobożności ludowej, dla wielu współczesnych już niemal niezrozumiałe, bo dzisiejsza mentalność nie zna takiego sposobu modlitwy, tzn. kontemplacji piękna zawartego w cudownym ziszczeniu się i wypełnieniu zapowiedzi starotestamentalnych w osobach Chrystusa i Maryi. Kult Matki Bożej nie na darmo przecież stanowił zarówno dla mistyków, intelektualistów, artystów, jak i zwykłego ludu Bożego w ciągu wieków najbardziej atrakcyjną część całej pobożności katolickiej. Nie dość, że wierzący niezliczoną ilość razy przekonali się o jego skuteczności (Matka Boża bowiem słynie z tego, iż nie zostawia nikogo w potrzebie, a oprócz łask, o które się Ją prosi, udziela zawsze o wiele więcej, niż mogliśmy się spodziewać), to w dodatku kontemplacja tajemnic maryjnych stanowi doskonałe wprowadzenie w tajemnice Chrystusa, a same w sobie stanowią one najpiękniejszą, najbardziej urzekającą cząstkę Bożego Objawienia. Wspomnijmy nieprzebrany skarbiec literatury i poezji maryjnej, nieprzeliczone obrazy przedstawiające Matkę Bożą, wreszcie – mnóstwo arcydzieł muzycznych powstałych właśnie ku czci Najświętszej Maryi Panny, jak chociażby w ramach kontrreformacyjnego, indywidualistycznego nurtu pobożności maryjnej, wyrażającej się w barokowych motetach pisanych do tekstów liturgicznych zaczerpniętych z Pieśni nad pieśniami, sławiących Maryję jako Bożą Oblubienicę, piękną i bez skazy. Kult maryjny był zatem przez wieki perłą w koronie katolickiej pobożności.
Nabierzcie duchaRozważania na każdy dzień Adwentu zamiast rekolekcjiKsiążka zawiera rozważania na każdy dzień Adwentu dostosowane do czytań liturgicznych. Pozwala zarówno przygotować się do przeżywania tajemnicy Bożego Narodzenia, jak i zdystansować się od komercyjnych przygotowań do Świąt. Rozważania przygotowane są zarówno do samodzielnej lektury, jak i do wygłaszania ich podczas Mszy św. roratnich. Z powodzeniem mogą być także pomocne do pracy w grupie (podczas spotkań wspólnotowych lub grup duszpasterskich).Od autora:Zastanowimy się nad fragmentami Ewangelii przewidzianymi na kolejne dni, zwrócimy uwagę na jedną, szczególną myśl i postaramy się odnieść ją do warunków naszego współczesnego życia, a następnie na podstawie tej refleksji sformułujemy modlitwę do Ducha Świętego, w której przedstawimy Mu to, co uważamy za ważne dla nas i dla innych ludzi, oraz poprosimy, by rozważone Słowo Boże wydało w nas obfity owoc.Tomasz M. Dąbek OSBISBN: 978-83-7354-395-9Kraków 2011Ilość stron: 82Oprawa: miękkaFormat: 145 x 205
Moralia Komentarz do Księgi Hioba Tom 5 Księgi XXIII - XXVII
Św. Grzegorz Wielki, papież, ur. ok. 540 r. W 574 r. porzucił życie świeckie i został mnichem. Założył kilka klasztorów. W 590 r., po śmierci papieża Pelagiusza II, został wybrany na jego następcę. W 596 r. wysłał misjonarzy do Anglii. Zmarł w 604 r. Był jednym z najbardziej znanych i poczytnych Ojców Kościoła na zachodzie.Dzieło stworzenia, gdy się je rozważa, jest drogą do Stwórcy. Gdy patrzymy na rzeczy stworzone, podziwiamy moc ich Stwórcy. Na tych drogach wychodzi nam na spotkanie Mądrość z wszelkim staraniem, ponieważ we wszelkim dziele cudownie stworzonym widzi się pobudkę do poszukiwania mocy naszego Stwórcy. I gdziekolwiek dusza się zwróci, jeśli patrzy uważnie, to znajduje Boga dokładnie w tych samych rzeczach, dla których Go opuściła; a poznaje znów Jego moc przez rozmyślanie nad tymi rzeczami, z miłości do których ją porzuciła. Ponieważ odpadliśmy od rzeczy niewidzialnych za sprawą rzeczy widzialnych, to przystoi, abyśmy znów przez rzeczy widzialne wspinali się ku niewidzialnym, aby to, co było dla duszy upadkiem, stało się wspinaczką na szczyt, i aby dusza mogła się wspiąć tą samą drogą, którą spadła. Rzeczy stworzone, jak było powiedziane, gdy dobrze się je rozważy, prowadzą nas na powrót do Boga, gdy zaś niewłaściwie się je wybierze, oddalają nas od Niego. Przez wszystko, co widzimy, jesteśmy ostrzegani, abyśmy byli pokorni, aby piękno kontemplowanego stworzenia mogło być pewnego rodzaju lekcją dla naszego umysłu.Książka Moralia Komentarz do Księgi Hioba Tom 5 wysyłka Niemiecy od 1€. Wysyłka do Austrii i innych krajów - sprawdź na stronie "dostawa"
Moralia Komentarz do Księgi Hioba tom 4 ksiegi XVII-XXII
Św. Grzegorz Wielki, papież, ur. ok. 540 r. W 574 r. porzucił życie świeckie i został mnichem. Założył kilka klasztorów. W 590 r., po śmierci papieża Pelagiusza II, został wybrany na jego następcę. W 596 r. wysłał misjonarzy do Anglii. Zmarł w 604 r. Był jednym z najbardziej znanych i poczytnych Ojców Kościoła na zachodzie. Każda cnota jest tym mniej wartościowa, im bardziej brakuje jej pozostałych. Bardzo często zdarza się nam zobaczyć ludzi czystych, ale niepokornych, pozornie pokornych, ale bez miłosierdzia, pozornie miłosiernych ale niesprawiedliwych, pozornie sprawiedliwych, ale ufających raczej sobie niż Panu. I na pewno nie ma prawdziwej czystości w sercu ten, komu brak pokory, albowiem za sprawą pychy, która niszczy go wewnętrznie, popełnia nierząd, odchodząc od Bożej miłości, a kochając siebie. Nie jest też prawdziwa pokora, która nie łączy się z nim miłosierdziem, ponieważ nie może być nazwana pokorą, gdy nie potrafi pochylić się ze współczuciem nad nieszczęściem brata. Ani nie jest prawdziwe miłosierdzie, które nie ma nic wspólnego z należytą sprawiedliwością, bo miłosierdzie, które może być splamione niesprawiedliwością, nie potrafi się zmiłować nad samym sobą. (...) Zatem jedna cnota bez innych jest albo niedoskonała, albo jej nie ma.
Modlitwa Pańska. Komentarze średniowieczne
Modlitwa Pańska. Komentarze średniowieczne Niniejszy tom obejmuje teksty na temat Modlitwy Pańskiej, napisane przez trzech wielkich teologów Zachodu: \\\\\\\"doktora anielskiego\\\\\\\" (doctor angelicus) świętego Tomasza z Akwinu; \\\\\\\"doktora serafickiego\\\\\\\" (doctor seraphicus) św. Bonawenturę i \\\\\\\"doktora miodoustego\\\\\\\" (doctor mellifluus) świętego Bernarda z Clairvaux. Takie zestawienie autorów pozwoli na ogarnięcie myślą najbardziej reprezentatywnych nurtów teologicznych XII i XIII wieku. Znajdziemy tutaj również teksty na temat Modlitwy Pańskiej Piotra Abelarda i świętego Franciszka. ISBN 83-7354-104-7 Kraków 2004 Ilość stron 200 Oprawa miękka Format 141x201
Modlitwa Pańska - Komentarze łacińskich Ojców Kościoła IV - V w.
Modlitwa Pańska - Komentarze łacińskich Ojców Kościoła IV - V w. Przekaz „Modlitwy Pańskiej" dokonuje się najczęściej w rodzinnym domu. Ojciec lub matka uczą dziecko rozmowy z Bogiem w duchu „Ojcze nasz". Podobnie każde nowe pokolenie chrześcijan szuka kontaktu z Ojcami Kościoła, by pod ich okiem uczyć się najważniejszej sztuki, decydującej o rozwoju życia religijnego, rozmowy z samym Bogiem... Lektura wypowiedzi św. Augustyna, św. Hieronima, św. Jana Kasjana i innych Ojców wprowadza, nas w świat modlitwy starożytnego Kościoła. Ks. Edward Stawek ISBN 83-7354-102-0 Kraków 2004 Ilość stron 192 Oprawa miękka Format 142x202
Modlitwa Pańska - komentarze greckich Ojców Kościoła IV - V w.
Modlitwa Pańska - komentarze greckich Ojców Kościoła IV - V w. Kiedyś uczniowie poprosili Pana Jezusa: Panie naucz nas się modlić, jak Jan nauczył swoich ucziów (Łk 11,1), w odpowiedzi usłyszeli od Pana Jezusa tekst Modlitwy Pańskiej. Odtąd ta modlitwa stała się wzorem i punktem wyjścia własnych poszukiwań modlitwy chrześcijanina. Trudno chyba byłoby znaleźć bardziej źródłowe teksty mówiące o modlitwie chrześcijańskiej niż komentarze Ojców Kościoła do Modlitwy Pańskiej. Ze słowa wstępnego ISBN 83-7354-101-2 Kraków 2004 Ilość stron 240 Oprawa miękka Format 145x203
Pomimo tego, że postać o. Piotra Rostworowskiego jak i jego spuścizna piśmiennicza nie są całkowicie obce polskiemu Czytelnikowi, to jednak nadal tyniecki i bielański przeor wraz ze swoją myślą duchową pozostaje postacią do końca nieodkrytą. Na redakcyjną oprawę oczekują nieznane szerszemu gronu konferencje, zapiski czy listy o. Piotra. Miejmy nadzieję, że te wartościowe teksty zostaną we właściwy sposób przygotowane i wyeksponowane, by mogły służyć wszystkim poszukującym Boga. Bóg zawsze jest najwierniejszym towarzyszem duszy ludzkiej. Są jednak miejsca i czasy w osobistej historii każdego człowieka, kiedy Pan dotyka nas szczególnie, gdzie intensywniej obdarza nas swoją łaską. Odnajdujemy wtedy „miejsce łaski” (może lepiej powiedzieć, że to ono odnajduje nas). „Miejscem łaski” dla wielu mnichów i mniszek jest klasztor i zakon monastyczny. W tym „Miejscu łaski” znalazł się i o. Piotr. Klasztory benedyktyńskie w Belgii i Polsce oraz kolejne eremy kamedulskie, w których przebywał o. Rostworowski, a ogólniej rzecz ujmując: życie mnisze było dla niego „miejscem” szczególnego obdarowania, intensywnego obcowania z Bogiem. O tym, czy jest to „miejsce łaski” opowiadał w swoich kazaniach, mowach, konferencjach. O tym też mówią teksty zamieszczone w tej książce.
Mertona dramat tożsamości Ksiądz Mariusz Rucki podjął temat odkrywania przez Thomasa Mertona rozmaitych zafałszowań siebie i poszukiwania prawdziwego "ja". Na drodze zmagania o prawdę trapista z Gethsemani spotkał w pewnym momencie "zen" jako żywą praktykę, która dała mu nadzieję pomocy w demaskowaniu fałszywego "ja". "Zen" pomagał jednak tylko w połowie, działał oczyszczająco ale nie dawał wypełnienia, którym dla Mertona był zawsze Chrystus. ISBN 83-87525-58-8 Kraków 2000 Ilość stron 172 Oprawa miękka Format 142x198
Medytacja chrześcijańska. Twoja codzienna praktyka
Medytacja chrześcijańska. Twoja codzienna praktykaKontemplacja, medytacja, modlitwa serca — te wszystkie określenia są wyrazem ludzkiego poszukiwania najgłębszego zjednoczenia z Bogiem. Laurence Freeman ukazuje, w jaki sposób mogą zrealizować to pragnienie współcześni chrześcijanie — niezależnie od tego, jakimi ścieżkami życia podążają. Pomaga na nowo, głębiej i bardziej osobiście odkryć treści Pisma Świętego i prawdy wiary. Zawarte tu rady są zarówno znakomitą zachętą do postawienia pierwszych kroków w medytacji, jak i umocnieniem w codziennej praktyce modlitewnej.Laurence Freeman OSBISBN: 978-83-7354-382-9Kraków 2011Ilość stron: 82Oprawa: miękkaFormat: 125 x 195
Medytacja Chrześcijańska kontemplatywna modlitwa na dziś
Praca ta jest hymnem pochwalnym życia poświęconego Bogu. Ojciec Larkin zmarł wkrótce po jej ukończeniu. Wierzył, że nie ma większej służby niż prowadzenie ludzi do spotkania z Bogiem w ich własnych sercach. Książka ta jest jego dziedzictwem dla potomnych i ukazuje mądrość i miłość Tego, z którym o. Larkin jest już w pełni zjednoczony.Medytacja Chrześcijańska. Kontemplatywna modlitwa na dziś zawiera kilka wcześniej publikowanych artykułów na temat osobistej podróży duchowej o. Larkina do praktyki modlitwy prowadzącej do środka i Medystacji chrześcijańskiej. Książka jest dialogiem dziedzictwa Karmelu z innymi współczesnymi wykładniami mądrości Ojców Pustyni. Zawiera wiele pomocnych rad dla początkujących na drodze kontemplacji i odkrywa nowe głębiny dla tych, którzy się już na niej znajdują.Ojciec Ernest. E. Larkin - został nazwany „współczesnym pionierem duchowości karmelitańskiej”. Książka ta jest owocem jego osobistych poszukiwań na przestrzeni wielu lat. Jest ona zarówno studium scholastycznym, jak i przystępnym wprowadzeniem w tradycję modlitwy, dawną i nową. Ojciec Larkin stwierdza: „Modlitwa jest nauką miłości”. Poznał tę dziedzinę nauki bardzo dobrze i hojnie dzieli się swą wiedzą z czytelnikiem.Książka o Medytacji Chrześcijańskiej Ernesta Larkina jest nie tylko refleksją nad jego własnym poszukiwaniem i głębokim doświadczeniem modlitwy, ale także źródłem wiedzy o chrześcijańskiej tradycji kontemplacji. Została napisana przez człowieka o wielkim umyśle i wielkim sercu (Laurence Freeman OSB)
Medalik Świętego BenedyktaPisma, nie mające nic wspólnego z chrześcijańską wiarą, rozpowszechniają błędne opinie, na temat medalika św. Benedykta. Polecają medalik jako talizman o magicznej sile. Przed takimi wyobrażeniami należy się chronić, bo uleganie przesądom zagraża życiu duchowemu i jest sprzeczne ze znakiem Chrystusowego Krzyża i świadectwem życia św. Benedykta. Najnowsze wydanie jest w znacznej części napisane od nowa i zawiera wiele niepublikowanych dotąd informacji na temat medalika.red. Szymon Hiżycki OSBISBN: 978-83-7354-388-1Kraków 2011 (wyd. 6)Ilość stron: 72Oprawa: miękkaFormat: 100 x 160
Liturgia pierwotnego Kościoła do czasów Grzegorza Wielkiego
Dlaczego mamy zajmować się historią liturgii? Liturgia Kościoła katolickiego to budowla, w której nadal żyjemy i w istocie jest to ten sam budynek, w którym chrześcijanie żyli wiele wieków przed nami. Przez dwa tysiąclecia jego struktura stawała się coraz bardziej skomplikowana, wciąż przebudowywana i kształtowana, tak że plan budynku zaciemniał się do tego stopnia, że przestaliśmy się w nim czuć jak w domu, bo przestaliśmy go rozumieć. Musimy więc zapoznać się z planami, bo one powiedzą nam, jaki był prawdziwy zamysł dawnych architektów, a jeśli zrozumiemy ich intencje, nauczymy się bardziej cenić budowlę. A jeśli będzie konieczne dokonanie zmian struktur czy zaadaptowanie ich do potrzeb współczesnych ludzi, zrobimy to w taki sposób, żeby tam gdzie to możliwe nie utracić niczego z drogocennego dziedzictwa.Książka została opatrzona posłowiem ks. Helmuta J. Sobeczko
Do Barsanufiusza i Jana, dwóch świątobliwych pustelników zwracano się z pytaniami dotyczącymi wyjaśnienia zarówno poważnych problemów duchowych jak i praktycznych zagadnień dnia codziennego. Z 850 listów wybrano te, które dotyczą modlitwy, śmierci i radzenia sobie z grzeszną naturą człowieka: gniewem i nienawiścią. Ta próbka talentu Starców spod Gazy zachęca do zapoznania się z całą kolekcją ich listów. "Trud, jaki musi podjąć serce, to modlitwa do Boga, by nie pozwolił ci błądzić i podążać za twymi własnymi pragnieniami. Od tego dochodzi się do rozeznania. Jeśli chodzi o nieustanną pamięć o Bogu, a raczej [nieustanne] trwanie [przy Nim], rozpocznij [tę praktykę] i nie bój się. Bóg da ci siłę i moc. Siej w nadziei, żebyś nie musiał żąć wyczerpany. Błogosławiony niech będzie Bóg, który daje ci błogosławieństwo, byś to zaczął. On też przydaje ci mocy, abyś uniósł to według twych własnych sił. (Z Listu 266)