Twój sklep internetowy. Księgarnia i wydawnictwo katolickie na rynku już od 1994 r.
Tytułowa Sankofa to aforyzm z Afryki, który oznacza mitycznego ptaka patrzącego w przeszłość, po to, żeby ją zrozumieć i ruszyć ku przyszłości. Warto przypomnieć sobie, skąd idziemy, kto nam towarzyszył, czego dokonaliśmy, a co nam nie wyszło. Dzięki temu możemy w pełni przeżywać teraźniejszość i z nadzieją odkrywać przyszłość.Książka jest rozmową… o życiu, a proste pytania i proste odpowiedzi ułożyły się autorom w opowieść o tym, jak go nie zmarnować. Skomplikowany świat „ja”, uczucia, powołanie, duchowość, miłość, poczucie winy, komunikacja, konflikt i psychoterapia to kolejne punkty na mapie tej wędrówki.Dzięki wielości form ta książka jest kolorowa. Autorzy odwołują się w niej do swoich przeżyć i osobistych historii, a rysunki, krótkie opowieści i maile wprowadzają w kolejne rozdziały. Czasem opowiadają również… bajki. Ta różnobarwność bierze się też stąd, że rozmowa toczy się między zakonnikiem i księdzem, a żoną i mamą. On żyje w klasztorze, ona w rodzinie. On interesuje się psychologią, a ona literaturą. Mają jednak wiele wspólnego – fascynację wiarą, ciekawość świata, pasję uczenia. Nade wszystko jednak – lubią rozmawiać.
Książka Małżeństwo autorstwa Dietricha von Hildebranda zyskała rozgłos dzięki odważnym poglądom autora, który dokonał pewnego przełomu w myśleniu o małżeństwie, rozdzielając znaczenie małżeństwa – którym jest miłość – od jego prokreacyjnego celu. Autor ubolewał, że ludzie przestali dążyć do zwycięstwa nad własnymi słabościami, skłonnością do niewierności, egocentryzmem. Dowodził, że jedynie małżeństwo może ocalić miłość mężczyzny i kobiety, stawiając ją ponad przypadkowością i zmiennością życia i nastrojów. Jednak nawrócenie na wiarę katolicką pozwoliło mu później dostrzec, że miłość naturalna blednie w porównaniu z pięknem miłości mającej korzenie w Chrystusie, a dopiero sakrament daje ludziom nadnaturalną siłę konieczną do walki »w dobrych zawodach« (Tm 6,12). Książka, choć po raz pierwszy wydana została w 1929 roku, do dziś nie straciła na aktualności. Przetłumaczono ją na kilka języków, doczekała się też wielu wznowień.
„W tej krótkiej książce zawarłem zarys portretu człowieka i jego umysłu, a także, na ile to możliwe, jego duszy. To portret Tomasza z Akwinu, wykonany szybkimi kreskami szkic jego sylwetki, który przesadnie i nieproporcjonalnie uwydatnia parę cech, a wiele więcej całkiem pomija. A zatem karykatura. Jednak karykatura nie zawsze oznacza zniekształcenie, jeśli potrafi przynajmniej wydobyć pewne znaczące cechy jakiejś postaci, uwolnione od nadmiaru szczegółów” (ze wstępu autora).Książka Denysa Turnera skierowana jest do wszystkich chcących choć trochę lepiej zrozumieć św. Tomasza z Akwinu, będącego zdaniem autora kimś na miarę Dantego, Platona czy Szekspira – postaci, które pozostawiły po sobie „przekonująco i całościowo przepracowany wszechświat myśli”. Jednocześnie św. Tomasz jest kimś nieuchwytnym, wręcz niewidzialnym: w swojej twórczości nie uwidacznia swej osobowości, całkowicie kryjąc się za własnym tekstem. Turner próbuje przebić się przez tę zasłonę, czyniąc to jednak w sposób możliwie najbardziej przystępny dla czytelnika.
Zmartwychwstanie Instrukcja obsługi
Książka Hadjadja wymyka się schematom. To rodzaj zaskakujących świeżością spojrzenia medytacji na temat zmartwychwstania, przechodzących w filozoficzne refleksje nad naszą codziennością. Autor z właściwą sobie swobodą zestawia obrazy biblijne, odchodzi od znanych nam klasycznych interpretacji, nie wchodząc przy tym w konflikt z prawdami wiary.„Teza, która przyświeca tej niewielkiej książeczce, jest następująca: objawienia Zmartwychwstałego mają zdecydowanie przyziemny charakter. Jeśli ukazuje się uczniom, to nie po to, żeby wszyscy zapomnieli o Bożym świecie, zapatrzeni w niesamowitą wizję. Wręcz przeciwnie – przypomina nam o miłości bliźniego. Uczy nas spojrzenia z góry, spojrzenia na te same rzeczy, które widzą wszyscy śmiertelnicy, ale z perspektywy Ducha.”„Zmartwychwstały niczym nie przypomina (…) nadludzi. Jego chwała lgnie do codzienności. Właśnie osiągnął absolutny szczyt doskonałości, i co? I nic. Nie znalazł lepszego zajęcia, niż pogaduszki i kolacyjka z przyjaciółmi. Zachowuje się jak zwykły człowiek, co samo w sobie stanowi niezbity dowód na to, że jest Bogiem (żaden zwykły człowiek nie dąży do tego, by postrzegano go jak zwykłego człowieka, ba, przejawiamy niezbyt chwalebną skłonność do przesady i zrobilibyśmy wszystko, byle tylko sprawiać wrażenie, że jesteśmy jako bogowie). Zmartwychwstały nie organizuje pokazu żonglerki ciałami niebieskimi, bo ich obroty są od stworzenia świata posłuszne Jego woli. Nie emanuje splendorem zdolnym przyćmić gwiazdy na gali oscarowej, chciałby raczej sprawić, żeby to nasze gęby rozpromieniły się radością. I już dziś sprawia, że wilk mieszka wraz z barankiem, bo przecież posłał swoich uczniów jak owce między wilki (Łk 10,3)... a mnie udziela łaski, żebym mógł dochowywać wierności żonie i co wieczór iść z nią do łóżka.”
Piosenka humbaka to zbiór zapisków jedynego polskiego trapisty, który raz po raz wynurza się z rzeczywistości zakonu o najbardziej surowej regule w Kościele katolickim, by pisać zarówno o prostej codzienności, jak i swoich literackich fascynacjach i rozczarowaniach.Dziennik ojca Michała skrzy się humorem i zachwytem nad stworzeniem, nie brak w nim również złośliwości, niecierpliwości i trudnych pytań. Układają się one w intrygującą melodię : „może ktoś ją usłyszy, nie musi do końca jej rozumieć, akceptować, nucić, ważne jest w niej to, że wciąż ją słychać, a to oznacza, że jeszcze płyniemy”.Zapraszamy do inspirującej lektury, do zatrzymania się w biegu, dostrzeżenia bogatych w znaczenia drobiazgów. W humbakowej piosence naprawdę „kryje się sens dla ludzi stojących na brzegu”.
Szema Israel Modlitwa ze Świętą Rodziną
Czy rodzina z Nazaretu, żyjąca w tak odległych czasach, w innej kulturze, może być dla nas wzorem do naśladowania? Czy próba budowania relacji rodzinnych w oparciu o naukę Jezusa ma obecnie szansę powodzenia? Czy praktyki modlitewne wywodzące się z tradycji żydowskiej mogą być dla nas przydatne? Czego możemy się nauczyć od ludzi, którzy funkcjonowali w całkowicie odmiennych realiach?Paule Lagrange udowadnia, że Święta Rodzina cały czas pozostaje niewyczerpanym źródłem inspiracji. Analizując różne postawy modlitewne Maryi, Józefa i Jezusa, sięgając po teksty żydowskich modlitw, którymi się na co dzień posługiwali, zachęca nas do wzbogacenia osobistej relacji z Bogiem. Zbiera rozsiane po Ewangelii wypowiedzi Jezusa na temat rodziny, pomaga określić jej rolę i wartość we współczesnym społeczeństwie.
Żyję! Depresja mnie nie pokona
Depresja sprawia, że ogarnia cię przygnębienie, tracisz apetyt, dopadają cię lęki i fobie, zaniedbujesz codzienne obowiązki, wreszcie – nie masz siły wstać z łóżka. Zazwyczaj przechodzisz kurację i po pewnym czasie wszystko wraca do normy, choroba mija, zdrowiejesz… Okazuje się jednak, że nie zawsze tak bywa.Gillian Marchenko od wczesnego dzieciństwa zmaga się z dystymią – rodzajem przewlekłej depresji, którą postronni postrzegali przez lata jako skłonność do melancholii, wieczne niezadowolenie, wręcz ponuractwo. Zdarzają się jej także epizody ciężkiej depresji. Mimo tych trudności autorka znajduje siłę do walki o własne życie. Robi to nie tylko dla siebie, ale przede wszystkim dla rodziny – męża i czterech córek.Żyję! Depresja mnie nie pokona to źródło wielu cennych wskazówek, jak sobie radzić z chorobą, i zastrzyk energii do walki o pełnię życia.
Krzyż się nie chwieje Medytacje drogi krzyżowej
Krzyż się nie chwieje to medytacje drogi krzyżowej autorstwa Macieja Zięby OP – dominikanina, filozofa i teologa, znawcy katolickiej nauki społecznej. Dotykają naszej codzienności, pokazując zarazem jej ponadczasowy wymiar. Inspirują, prowokują do autorefleksji.Szczególną wartość, zarówno historyczną, jak i emocjonalną, mają dołączone na końcu krótkie rozważania drogi krzyżowej, napisane przez autora w 1982 roku na wieść o aresztowaniach przyjaciół z „Solidarności”. Sztuką jest w kilku słowach zawrzeć ogrom treści.Oba teksty przeznaczone są zarówno do samodzielnego, jak i wspólnego rozważania.„Potwornego zła nie czynią potworni ludzie. Zwykli ludzie je czynią. Wystarczy włączyć zagłuszanie głosu sumienia, wzmocnić mechanizmy samousprawiedliwień i cierpliwie poczekać”.
Przed ślubem Seksualność, uczuciowość, modlitwa
Celem książki ojca Louisa OSB jest próba odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce powinien zająć język ciała w budowaniu związku.Czy dokonujący się we współżyciu seksualnym dar ciał może ukazać swoje prawdziwe znaczenie, jeśli jest on przeżywany w okresie przygotowywania do małżeństwa?Czy pomaga we wzajemnym lepszym poznaniu się i rozeznaniu, czy do siebie pasujemy?Czy jest uprzywilejowanym językiem miłości w jej pierwszym etapie, miłosnej namiętności, kiedy jesteśmy młodzi i pełni życia? Wiele par niespecjalnie się tą kwestią przejmuje i sypia ze sobą przed ślubem. Dlaczego więc Kościół upiera się przy nauczaniu zasad moralnych, które wydają się przestarzałe i całkiem nieprzystosowane do dzisiejszej mentalności?Książka nie zadowala się półprawdami, jest wymagająca i nie ulega atmosferze współczesnego świata. Pokazuje zarazem, że zawsze możliwa jest zmiana, pójście naprzód, jeżeli wybierzemy dziś – z pewnością stromą, ale jakże piękną – drogę czystości.
Jak rozmawiać z córką o seksie?
Każdy rodzic staje pewnego dnia przed wyzwaniem, jakim jest rozmowa o dojrzewaniu, także w aspekcie płciowości człowieka. W jakich okolicznościach i kiedy podjąć ten temat, a przede wszystkim – co zrobić, by dziecko otworzyło się na dialog. Autorka książki Jak rozmawiać z córką o seksie? udowadnia, że nawet w dzisiejszym świecie – zdominowanym przez media epatujące erotyką – można sprawić, by dorastająca córka zrozumiała, że seksualność jest Bożym darem i to od nas samych zależy, jak ten dar wykorzystamy. Podstawą jest wychowanie w rodzinie pełnej wiary, miłości i wzajemnego zaufania. Jako rodzice nie podejmiemy decyzji za nasze dzieci. Mamy jednak wpływ na to, jakich wyborów będą one dokonywać w swoim nastoletnim i dorosłym życiu.Wendy Chapin w swojej książce „Jak rozmawiać z córką o seksie?” przekonuje, że o seksualności można mówić odważnie, bez lęku i wstydu. Pokazywać ją jako dar od Boga. Dar, z którym czasami mamy sporo problemów. Autorka podpowiada rodzicom jak rozmawiać z dziećmi o seksualności, jaki im towarzyszyć w dojrzewaniu i w podejmowaniu mądrych i świadomych wyborów w przyszłości.
Dominikanie o siedmiu grzechach głównych
Książka „Dominikanie o siedmiu grzechach głównych” jest zbiorem tekstów, które polscy bracia kaznodzieje publikowali wcześniej w dominikańskim miesięczniku „W drodze”. W zamyśle redakcji miały one pomóc czytelnikom w przygotowaniu do spowiedzi. Cieszyły się tak dużą popularnością, że nakład pisma rozszedł się w całości.ROBERT PLICH OP Kto wymyślił siedem grzechówPAWEŁ KRUPA OP Pycha. Korzeń wszelkiego grzechuJAROSŁAW GŁODEK OP Chciwość. Więcej to ciągle za małoWOJCIECH JĘDRZEJEWSKI OP Nieczystość. W poszukiwaniu czystych motywacjiKRZYSZTOF POPŁAWSKI OP Zazdrość. Powieki zszyte drutemJANUSZ PYDA OP Nieumiarkowanie. Zgubne skutki dziury w płocieŁUKASZ POPKO OP Gniew. Adrenalina słodsza od mioduROMAN BIELECKI OP Lenistwo. Ociężałość aktywistów
Dominikanie o ośmiu błogosławieństwach
„Chrześcijanie najczęściej dobrze znają dziesięć przykazań, lecz zazwyczaj nie znają ośmiu błogosławieństw. Stąd po dziś dzień pokutuje wśród nich przekonanie, że błogosławieństwa są przeznaczone dla »wybranych«, dla chrześcijańskiej elity, dla ewangelicznych radykałów, a »zwykłym« ludziom wystarczy przestrzeganie przykazań. Pogląd to absurdalny, fałszywy i niebezpieczny” – przekonuje autor Wstępu, ojciec Maciej Zięba. Pan Jezus wspina się na górę, by Jego głos mógł dotrzeć do wszystkich.Książka Dominikanie o ośmiu błogosławieństwach to zbiór różnorodnych komentarzy braci kaznodziejów, których łączy wspólnota życia i modlitwy.
Bł. Jordan z Saksonii był bezpośrednim następcą św. Dominika w kierowaniu zakonem. Adresatką jego listów była bł. Diana Andalò (1201-1236). Jordan poznał Dianę w 1222, będąc już prowincjałem Lombardii. W sierpniu 1223 Diana przyjęła z jego rąk habit dominikański i zamieszkała w klasztorze w Bolonii. Jordan napisał do Diany blisko 50 listów w latach 1222–1236. Łączyło ich wiele: dominikański habit, gorący temperament, silna wola, lecz przede wszystkim głęboka przyjaźń, której pasjonującą pamiątką jest niniejszy zbiór listów. Zbiór ten stawia autora w rzędzie mistrzów duchowości chrześcijańskiej. Brat Jordan, sługa nieużyteczny Zakonu Kaznodziejów, śle pozdrowienie wieczne swojej umiłowanej córce Dianie, służebnicy klasztoru Świętej Agnieszki. Umacniaj się w Panu Jezusie Chrystusie i niech mieszka On zawsze w Twoim sercu. Albowiem serce, w którym brakuje Chrystusa, jest jak łupinka pozbawiona ziarna i każda pokusa, jak wiatr, może je porwać ze sobą. Łupina zawierająca ziarno, jeżeli nawet uderza w nią podmuch, pozostaje nieporuszona. To właśnie ciężar ziarna sprawia, ze wiatr nie może odrzucić jej zbyt daleko. Tak samo serce, gdzie mieszka Chrystus, niechaj tak się z nim zjednoczy, aby nie porwał go poryw pokusy. Mów zatem, a za ustami niech powtarza serce: Inni ufają, komu tylko zechcą, mnie zaś dobrze jest przebywać blisko Boga. bł. Jordan z Saksonii - (ok. 1190-1237) – jeden z mistrzów duchowości chrześcijańskiej. Wstąpił do zakonu w 1922 r., otrzymując habit z rąk bł. Reginalda z Orleanu. W 1221 r. został mianowany prowincjałem w Lombardii. 22 maja 1222 roku (na kapitule generalnej w Paryżu) przejął kierowanie zakonem po śmierci św. Dominika. Doprowadził do rozwoju zakonu i jego ekspansji w Niemczech, Szwajcarii oraz Danii. Dużo podróżował po Francji i Italii, był również z wizytą w Oksfordzie. Patronował i współorganizował działalność misyjną zakonu — w Maroku, w Mezopotamii, w Ziemi Świętej, u Kumanów. Zginął w katastrofie morskiej u wybrzeży Syrii, kiedy wracał z Ziemi Świętej, gdzie wizytował prowincję. Jego ciało zostało wyrzucone na brzeg i pochowane w Akce, w tamtejszym klasztorze dominikanów.
Wypisz wymaluj. Święci dominikańscy
Zakonna tradycja przekazuje nam opowieść o śnie Dominika. Święty ujrzał drzewo, na którego gałęziach siedziało i głośno świergotało mnóstwo ptaków. Nagle uderzył potężny wiatr, drzewo upadło, a jego mieszkańcy rozpierzchli się po świecie. Dominik zinterpretował sen jako znak, że musi rozesłać braci. Dzięki temu wielu z nich dojrzało do świętości i od ośmiuset lat Rodzina Dominikańska rozrasta się także w niebie. To zaś rodzi pewien problem z gatunku praktycznych, a mianowicie jak odróżnić jednego świętego od drugiego, skoro wszyscy w tych samych habitach.I o tym jest ta książka. Dowiemy się z niej, na przykład, dlaczego bł. Czesław zwykle ma w ręku coś w rodzaju granatu zapalającego, z jakiego powodu bł. Henryk Suzo mógłby patronować salonom tatuażu, kim jest człowiek z mieczem w głowie i kto zapoczątkował tradycję dominikańskich murali. Poznaj dominikańskich świętych – każdy z nich jest jedyny w swoim rodzaju!
Dominikanie w czasach krucjat, katedr i herezji
Dzięki tekstom braci dominikanów napisanym pod kierunkiem o. Tomasza Gałuszki OP poznamy historię, tradycję i duchowość Zakonu św. Dominika, zrozumiemy kontemplacyjno-apostolski styl życia sióstr i braci tworzących Rodzinę Dominikańską.Zakon istniejący osiem wieków obrósł licznymi przekazami, podaniami, legendami, które razem tworzą pamięć zbiorową. Książka ta, dzięki rzetelnej analizie historycznej i sprawdzonych źródłach, pozwala zweryfikować niejedno wyobrażenie na temat przeszłości dominikanów.Czy dominikanie byli duchowymi synami mnichów iroszkockich? Czy św. Dominik medytował? Czy św. Dominik był inkwizytorem? Jak w średniowieczu zostawało się dominikaninem? Czy zakonnik może być osobą świecką? Czy dominikanie wymagają reformy?
W trudnym okresie ważnych przemian w Europie odżywa w Kościele pragnienie odnalezienia pierwotnej ewangelicznej prostoty i ubóstwa. Pojawiają się zakony nowego typu, zwane żebraczymi: Bracia Mniejsi – franciszkanie i założony przez św. Dominika (ur. ok. 1170, zm. 1221) Zakon Braci Kaznodziejów – dominikanie. Franciszek, którego życie było związane z Asyżem w Toskanii, gdzie się urodził i zmarł, nie pragnął niczego, jak tylko być naśladowcą Jezusa w jego ubóstwie i uniżeniu. Dominik swoją drogę naśladowania Chrystusa widział w głoszeniu Ewangelii na wzór apostołów. „Dominik odkrył swe powołanie nie tylko dla siebie. Potrafił je ukazać, czasem w sposób niezwykle odważny i ufny wobec Boga, rzeszy swoich naśladowców, którzy później w niejednym go wyprzedzili, jedni w mądrości i wiedzy, jak Tomasz z Akwinu, inni w zapale misjonarskim, jak św. Jacek (…). Można powiedzieć, że w tym ujawnił się jeszcze jeden jego dar: był dobrym ojcem, który z radością pozwala i pomaga rozwijać się swoim dzieciom”.fragment książki
Święty Jacek Odrowąż (ok. 1183–1257) to jeden z najbardziej popularnych polskich świętych. Znany jest ze swojej gorliwości wędrownego kaznodziei i organizatora wielu wspólnot zakonnych. Święty Jacek wraz z bł. Czesławem jako pierwsi Polacy otrzymali habity dominikańskie z rąk samego założyciela Zakonu Braci Kaznodziejów i rozpoczęli dzieło zakładania klasztorów. Powstałe wówczas konwenty, m.in. w Krakowie, Wrocławiu, Gdańsku, Kamieniu Pomorskim, Sandomierzu, wytyczyły zasięg polskiej prowincji zakonu. Dzięki prowadzonej misji ewangelizacyjnej na terenie Rusi, Prus i Litwy św. Jacek otrzymał przydomek Apostoła Słowian.Z postacią świętego łączone są liczne cuda, czynione zarówno za życia, jak i po śmierci, m.in. przywrócenie do życia młodzieńca, przejście suchą stopą po wodzie, podniesienie zniszczonych gradem zasiewów.17 kwietnia 1594 roku papież Klemens VIII ogłosił Jacka świętym.„Wyraz Jacingtus znaczy drogocenny kamień, który jest lśniący, błękitny, podobny do złota i bardzo twardy. I św. Jacek również jaśniał przez głoszenie ewangelicznej nauki, był błękitny przez swą świętość życia i bardzo wytrwały w krzewieniu wiary katolickiej”.Lektor Stanisław
Waga słów – siła milczenia, czyli nowa kultura rozmowy
Na czym polega tajemnica ludzkiej mowy? Co się dzieje, gdy się ze sobą komunikujemy? Gdzie tkwi sekret udanej komunikacji lub przyczyna komunikacji nieudanej? Co robimy z językiem i co język robi z nami?W swojej kolejnej książce Anselm Grün analizuje sposób, w jaki ludzie rozmawiają; sięga między innymi do języka Ewangelii, do mowy niewerbalnej, do współczesnych zjawisk językowo-kulturowych oraz do relacji między mówieniem a milczeniem. Waga słów – siła milczenia, czyli nowa kultura rozmowy to fascynująca propozycja dla wszystkich, którzy w języku widzą nie tylko narzędzie służące przekazywaniu informacji, lecz także – a może przede wszystkim – drogę prowadzącą do prawdziwego i głębokiego kontaktu z drugim człowiekiem oraz z Bogiem. W tej książce chciałbym zastanowić się nad tym, jakie znaczenie ma prawdziwy dialog. Chciałbym też spróbować odpowiedzieć na pytanie, czym jest język, którym mówimy.fragment książki
Chrześcijanin 24/7. Powołanie osób świeckich
Jak być chrześcijaninem 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu? Christine Fletcher pokazuje, że życie wiarą to powołanie i misja każdego chrześcijanina, a integralność życia stanowi fundament chrześcijańskiego świadectwa. Powołanie jest czymś więcej niż wyborem życiowego zajęcia, najczęściej utożsamianego z pracą. Jest wykorzystywaniem naszych talentów w każdej dziedzinie. Dlatego tak ważne jest zachowanie równowagi pomiędzy czasem poświęconym pracy, a czasem dla rodziny, znajomych, wspólnoty. Autorka zwraca uwagę na znaczenie wiary i modlitwy w podejmowaniu codziennych wyzwań, przed którymi stoją dziś katolicy, takich jak konsumpcyjny styl życia, brak czasu, rozpad rodziny, poprawność polityczna.
Rodzina, czyli transcendencja w majtkach
„Małżeńskie łoże ma większą głębię i moc twórczą (również więcej dramatyzmu) niż laboratorium doktora Frankensteina, a stół rodzinny to wytwór techniki potężniejszy niż tablet”. (Ze wstępu autora) Rodzina – oparta na naturalnych więziach, otwarta na żywioł i tak bardzo daleka od pożądanej dziś doskonałości – nie chce podporządkować się regułom wyznaczanym przez licznych specjalistów. Fabrice Hadjadj z dużą dozą nienachalnego humoru udowadnia, że nie jest ona żadnym archaicznym pomysłem, ale wyjątkowym miejscem, gdzie bez wyrachowania dajemy i otrzymujemy dar życia. Kto pragnie świadomie przeżywać swoje powołanie małżeńskie i rodzicielskie, znajdzie w książce odpowiedź na to:- czym jest rodzina,- jaki jest związek pomiędzy ciałem i duchem a inteligencją,- co tablet ma wspólnego ze stołem. Fabrice Hadjadj prowokuje i gorszy, a jego celne pióro trafia w samo sedno problemu – dzięki temu lektura książki jest tak fascynująca!
Młode wino. O owocach Ducha Świętego
Ta książka mówi o tym, jak wygląda życie, kiedy Duch może wiać, kędy chce. Nie chodzi więc o to, by się w czymś wyćwiczyć. Nie znajdziemy tutaj żadnych wymagań, nie ma też wcale mowy o cnotach, które należy zdobywać. Cała książka mówi o owocach Ducha (Ga 5,22-23), a więc o tym, co się stanie, gdy pozwolimy, żeby Duch Święty nas prowadził i nami zawładnął.Wywracamy wszystko do góry nogami, gdy nieustannie koncentrujemy się na tym, co powinniśmy zrobić, a zapominamy o tym, co otrzymaliśmy. Życie chrześcijańskie nie jest przede wszystkim pracą do wykonania, lecz darem do przyjęcia. Otrzymaliśmy nowe życie, aby je przeżyć; młode wino, aby je wypić. Usiłować jakoś „zrobić” to, co jest owocem nowego życia, jest głupotą i pewną porażką.W tej książce, która w całej pełni czerpie z chrześcijańskiej mistyki, spotykamy się z wyzwaniem, które daje nam wolność.
Jak wyglądał św. Dominik, jak się ubierał i jaką miał fryzurę?Czy Dominik byłby DOMINIKIEM, gdyby nie proroczy sen jego mamy?Jak zostać świętym? Sposoby modlitwy św. Dominika.Dlaczego Dominikanów nazywa się „Psami Pańskimi”? Tego wszystkiego dowiecie się, podążając wraz z autorką książki śladami św. Dominika. Poznacie miejsca związane z jego życiem i działalnością. Zrozumiecie, dlaczego postać świętego od tak wielu stuleci urzeka i fascynuje.
Dobro jako choroba zakaźna to kontynuacja bestsellerowego Cerowania świata (2015) – dziennika prowadzonego przez siostrę Małgorzatę Chmielewską. Codzienne zapiski odkrywają niezwykłe bogactwo ubogiego świata, w którym autorka żyje wraz z podopiecznymi, osobami wykluczonymi, starając się przywrócić im godność i nadzieję. Dla swoich „niepełno-sprawnych, ale pełno-ludzkich” tworzy DOM, często pierwszy prawdziwy, a już na pewno taki, jakiego dotąd nie mieli. O trudach codzienności, zmaganiu się z urzędniczymi absurdami, bezdusznymi przepisami siostra Małgorzata opowiada w sposób bezkompromisowy, z właściwym sobie poczuciem humoru. Nade wszystko jednak kieruje do nas słowa mądre, pełne światła i wrażliwości na drugiego człowieka.Miłosierdzie ludzkie zaopatruje nas w buty, ubrania i jedzonko. Boski ekonom działa lepiej niż ziemskie banki żywności, które żywności nie mają. A zima nie kocha biedaków. Bez względu na kontynent.(...) Generalnie dobro jest chorobą zakaźną i dzięki rozprzestrzenianiu się tego wirusa ciągle żyjemy z naszymi mieszkańcami i nie tylko.
Inkwizytor też człowiek. Intrygujące karty Kościoła
Czy krzyżowców można porównać do terrorystów z Państwa Islamskiego?Czy wielki mistyk Mistrz Eckhart odradzał chodzenie do kościoła?Dlaczego król Francji postanowił zniszczyć zakon templariuszy?Czym była „przeklęta trójca” i jak Kościół sobie z nią poradził?Dlaczego heretykowi lepiej było wpaść w ręce inkwizycji niż świeckiego wymiaru sprawiedliwości?Który papież śmiertelnie bał się czarów i co z tego wynikło?Czy Savonarola mógłby zostać patronem Roku Miłosierdzia?Historia nie jest zbiorem faktów i dat. To przede wszystkim fascynująca opowieść, której nieraz blisko do kryminału. Tomasz Gałuszka OP okiem wytrawnego badacza przygląda się najtrudniejszym kartom dziejów Kościoła i podważa tradycyjne ujęcia. A jego opowieść wciąga bardziej niż „Gra o tron”.
Perfekcjonizm. Zmierzając ku wolności
W swojej najnowszej książce autorzy z pasją, a zarazem współczuciem, podejmują temat podstępnego perfekcjonizmu (pozornie niewinnej cechy), unaoczniając szkodę jaką wyrządza naszej duszy, zdrowiu i związkom. Perfekcjonizm jest chorobą pozbawiającą nas pełni życia, do której zostaliśmy powołani. Ta genialna książka jasno przedstawia schorzenie, opisuje objawy oraz wskazuje na działania i wzorce zachowania, które mogą stanowić środek zaradczy. Ale to nie wszystko. Autorzy nie chcą pozostawić nas z samą świadomością choroby. Dzielą się z nami praktycznymi narzędziami, strategiami i modlitwami, które przełamują stare nawyki, przemawiają słowami życia i prawdy do obolałych serc, prowadząc nas do przodu, do nowego życia. Znajdź czas, aby przeczytać książkę, gdyż ma moc przeobrazić Twoją pogoń za „idealnym życiem” w pełniejsze, zdrowsze i bardziej satysfakcjonujące poszukiwania.
Serce i portfel. Być sobą w pracy
Życie zawodowe może uskrzydlać – często to przeczuwamy i wiemy, że tak powinno być, ale codzienne realia dalekie są od ideału. Oddajemy pracy tyle czasu, emocji i energii, że gdyby z tego miały wynikać jedynie pieniądze, ta transakcja nie miałaby sensu. Praca może dawać dużo więcej niż tylko pensję i satysfakcję, a Serce i portfel pomaga te wartości odkryć i zrealizować.Książka powstała z myślą o tych, którzy chcą zastanowić się nad zawodową stroną swojego życia i zrozumieć siebie w pracy: swoje potrzeby, nadzieje, aspiracje, ale też problemy, ograniczenia, frustracje i znużenie. Szczególnie przydatna będzie dla osób, które planują zmiany lub okoliczności je do nich zmuszają – wybierają swoją drogę zawodową, rozwijają kompetencje, szukają nowej pracy, zastanawiają się nad zmianą zawodu czy branży, chcą awansować bądź myślą o założeniu własnej firmy. Autor – filozof, przedsiębiorca i coach – pokazuje talenty, przedstawia motywacje, emocje, relacje, decyzje, frustracje i stresy, które do pracy przynosimy bądź które tam powstają. Ich zrozumienie może uczynić nas szczęśliwymi i spełnionymi ludźmi.
Moje dziecko gdzieś na mnie czeka. Opowieści o adopcjach
Rodzice adopcyjni mówią, że nie są heroiczni. Niczego nie żałują, choć nic – poza samą miłością – nie przyszło łatwo. Czytałam ich opowieści, zazdroszcząc odwagi, nagrodzonej głęboką więzią. Katarzyna Kolska czule i mądrze pisze o wszystkim, co niewyobrażalne, dotkliwe i piękne w spotkaniu z wybranym dzieckiem.Paulina WilkRzadko mi się zdarza przeczytać książkę jednym tchem. Tak się stało tym razem. Czytałam ją z ogromnym wzruszeniem. Jest to książka o bólu, nadziei, frustracji, radości, ale przede wszystkim o miłości, która „wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma”. O miłości rodzicielskiej, która – mimo wszystko – nigdy nie ustaje. Tessa Capponi-Borawska
Jak się zmieniać na lepsze? W jaki sposób zdobyć i utrzymać równowagę ducha? Jak dążyć do wielkości i świętości? Jak mądrze i pięknie żyć? Jak – krótko mówiąc – być szczęśliwym człowiekiem?W książce Dominikanie o cnotach zapraszamy Cię, drogi Czytelniku, byś spojrzał na te pytania w kontekście wielkiej tradycji myślenia. Zapraszamy Cię do sztafety pokoleń, która przekazała nam dziedzictwo w postaci wypróbowanej i wspaniałej koncepcji cnót. Chcemy podzielić się z Tobą tym bogactwem, doceniając jej prostotę i wielkość, żywą aktualność i praktyczność. Niech doda Ci otuchy, pomoże zdiagnozować wady, dając nowe spojrzenie na to, co wydawało się dotąd jakimś bezdusznym i powracającym fatum. Zapraszamy do tego, abyś nie wyważał otwartych drzwi, ale wsłuchał się w starannie przemyślaną i sprawdzoną w praktyce życia mądrość. Cnoty dadzą Ci możliwość pogłębionego rachunku sumienia: nie tyle na kanwie wad i grzechów, ile bardziej w perspektywie rozwoju i wzrostu. Cnoty są sztuką utrzymywania właściwej hierarchii, porządku i równowagi w życiu. Michał Mrozek OP, Wstęp: Droga do wielkościCyprian Klahs OP, Wiara. Zaszyfrowana tajemnicaJanusz Pyda OP, Nadzieja. Skazani na „bycie w drodze”Wojciech Surówka OP, Miłość. W poszukiwaniu złotego środkaMateusz Przanowski OP, Roztropność. Sztuka dobrych wyborów według św. Tomasza z AkwinuKrzysztof Popławski OP, Sprawiedliwość. Od wiosła do żaglaDominik Jurczak OP, Umiarkowanie. Upodobanie do pięknaJanusz Pyda OP, Męstwo. Strategia natarcia i obrony
W Listach św. Katarzyny ze Sieny czytelnik znajdzie nie tylko ślad jej dynamicznej działalności, ale również wszystkie najważniejsze tematy doktryny mistycznej. Liczne fragmenty są bezpośrednim opowiadaniem o tym wszystkim, co ujrzała i przeżyła w mistycznym zjednoczeniu z Bogiem. Są to próby opisu rzeczywistości, której nigdy dokładnie i do końca człowiek nie potrafi przekazać. Mistyk poznaje prawdy znane każdemu chrześcijaninowi z Objawienia – jak to pięknie wyraził Bergson – zostawia na nich ognisty ślad. Życie duchowe Katarzyny jest ustawiczną ekstazą, ciągłym wznoszeniem, któremu towarzyszą niezwykłe łaski mistyczne, bolesne udręki oraz momenty wielkiego ukojenia i radości.Jest wielka różnica między tym, kto miłuje prawdę, a tym, kto jej nienawidzi. Człowiek pogrążony w ciemnościach grzechu śmiertelnego nienawidzi prawdy; nienawidzi on także wszystkiego, co Bóg kocha, a miłuje to co Bóg nienawidzi. Tak więc podczas gdy Bóg nienawidzi grzechu, nieuporządkowanej rozkoszy i przyjemności światowych, człowiek je kocha, karmiąc się nędzą tego świata, a na każdym urzędzie zachowuje się niemoralnie. Jeżeli zatem taki człowiek zajmuje urząd, z racji którego ma rozdzielać coś i pomagać bliźnim, to służy im tylko wtedy, gdy widzi, że będzie miał z tego jakąś korzyść, a cały czas myśli o sobie i miłuje tylko siebie.z listu do Lorenzo del Pino, doktora praw w Bolonii
Legendy dominikańskie - te barwne opowieści zebrał i opracował ojciec Jacek Salij OP. Czytelnik znajdzie w tym zbiorze zarówno wstrząsające świadectwo męczeństwa rosyjskich dominikanek, jak i pełne ironii średniowieczne anegdoty o mnichach i mniszkach, m.in.:O uzdrowieniu studenta z rozpustyPrzygoda z diabłemCo lepiej: modlić się czy pracowaćŚwięty inkwizytorJak pewien zakonnik został uwolniony od nałogu palenia***Pewien brat zapytał mistrza Jordana, co lepiej: oddać się modlitwie czy studiowaniu Pisma Świętego? Ten w odpowiedzi zapytał: „A co lepiej: pić czy jeść? Przecież trzeba nam na przemian jednego i drugiego”.
II tom Kazań jednego z najwybitniejszych mistyków średniowiecza i najsłynniejszego kaznodziei niemieckiego XIV wieku.Głównym przedmiotem, wokół którego koncentruje się tematyka Kazań, jest unio mystica – mistyczne zjednoczenie duszy z Bogiem. Formą swoją związana z konkretnym środowiskiem i epoką nauka ta odnosi się do każdego człowieka, niezależnie od tego, czy żyje w klasztorze, czy na świecie. Jest to po prostu nauka o drodze człowieka do Boga.Gdy miłość rozpoczyna swe dzieło, nie wolno ci ani na moment się usunąć spod jej wpływu.Musisz iść za jej porywem i huraganami.Nigdy się nie poddawaj przygnębieniu, bo jest ono wrogiem wszelkiego dobra.Gdy zauważysz, że Bóg pociąga cię wewnętrznie, wtedy zostaw wszystko, pójdź za Nim z prostotą, porzucając wszystkie obrazy.
Księga Mądrości Przedwiecznej to najpiękniejszy owoc mistyki średniowiecznejBłogosławiony Henryk Suzo w Mądrości Przedwiecznej widzi przede wszystkim wcielone Słowo Boże, drugą osobę Trójcy Świętej. Najłatwiejszą i najpewniejszą drogą prowadzącą do zjednoczenia z Nią jest rozmyślanie o Męce Pańskiej i naśladowanie cierpiącego ChrystusaBłogosłąwiony Henryk Suzo (ok. 1295 - 1366) - dominikanin, teolog, przedstawiciel mistyki nadreńskiej. W wieku trzynastu lat wstąpił do klasztoru dominikanów w Konstancji. Pięć lat później, doznawszy szczególnej łąski w dzień św. Agnieszki, przeżył pierwsze mistyczne nawrócenie. Wzorem średniowiecznego rycerza zaczął odtąd uważać Mąrość Przedwieczną za Panią swego serca, siebie zaś za jej trubadura.
"Mówią, że Eucharystia to uczta wystawiona na dwóch stołach. Na jednym z nich Bóg zostawił nam Ciało i Krew swojego Syna, dzięki któremu możemy żyć i to aż na wieki. Na drugim przyrządził zaś dla nas smakowite dania swojego Słowa. Skoro uczta i jedzenie, to bez smaków się nie obejdzie. Ta płyta to zaproszenie do rozsmakowania się w Słowie, to zaproszenie do stołu, gdzie bogactwo zapchów i smaków może przyprawić o zawrót głowy albo i utratę przytomności". / Adam Szustak OPPłyta jest zapisem rekolekcji wielkopostnych, które o. Adam głosił w kościele oo. Dominikanów w Poznaniu oraz we wrocławskim duszpasterstwie akademickim "Maciejówka" w 2012 roku.
Od zera do bohatera CD + książka
Kiedy będziesz słuchać tych konferencji Jezus będzie chciał uwolnić Cię od rzeczywistości, które tylko Ty znasz, których tylko Ty doświadczasz i które, choć mogą się wydawać bliskie innym, są tak naprawdę nieprzekazywalne. Podobnie Jezus będzie Cię zapraszał do indywidualnej i niepowtarzalnej relacji ze sobą, której nie da się zbudować na wzór relacji innych osób z Bogiem – tylko Ty możesz to zrobić, tylko na Twój sposób, bo tylko do Ciebie zostanie skierowane takie, a nie inne zaproszenie. Słuchaj więc z ciągłą uwagą zadając sobie pytanie o czym mówi Ci Jezus, czego chce dotknąć, do czego zaprosić? Tylko Ty możesz to usłyszeć.A kiedy już usłyszysz i poczujesz dotyk, pamiętaj: „Uważaj, nie mów nikomu!“.Adam Szustak OPAlbum zawiera książeczkę zilustrowaną przez Przemysława Wysogląda SJ i płytę CD z zapisem Akademickich Rekolekcji Wielkopostnych zarejestrowanych w kościele św. Stanisława Kostki w Poznaniu w dniach 23–26 marca 2014 roku.
To, co możemy sobie zarzucić, to nieśmiałość w modlitwie. A przecież powinniśmy być odważni jak uczniowie Jezusa – chodzić po wodzie, docierać na krańce świata. Jak zapewnia o. Tomasz Nowak, modlitwa, życie duchowe, czy mistyka nie są niczym ekskluzywnym, tylko dla wybranych, ale są dostępne dla każdego. Prostota modlitwy i śmiałość to najlepsza ścieżka do Boga. Myślę, że wielu z nas ma taki problem – modlimy się od lat, ale wciąż nie jesteśmy zadowoleni ze swojej modlitwy. Owszem, warto zadawać pytania o modlitwę, ale przede wszystkim trzeba zacząć się modlić! Tomasz Nowak OPTomasz Nowak OP - kaznodzieja, przeor dominikańskiego klasztoru w Łodzi. Największą jego pasją jest głoszenie Ewangelii i muzyka, szczególnie jazz. Od lat towarzyszy inicjatywom związanym z modlitwą uwielbiania. Razem z muzykami, aktorami, tancerzami i innymi artystami, którym bliska jest ta idea, prowadzi warsztaty, rekolekcje i koncerty. Konferencje zostały wygłoszone przez. o. Tomasza Nowaka OP w 2011 roku w Zgierzu i w odzi w ramach Dominikańskiej Szkoły Odnowy Wiary.
Poszukiwana, poszukiwany. Poradnik dla singli
„Poszukiwana, poszukiwany” nie jest kolejną abstrakcyjną paplaniną na temat związków i pogoni za miłością, ale jest bardzo wciągającą i mądrą pozycją zawierającą instrukcje, które pomagają poznać siebie i właściwie pokierować swoim życiem „miłosnym”. „W umawianiu się na randki, podobnie jak w innych dziedzinach życia, nie chodzi po prostu o »trudny rynek«. Nie jest to głównie sprawa liczby i dostępności mężczyzn i kobiet do wzięcia. To w dużo większym stopniu sprawa twojej dostępności i tego, czy jesteś otwarty na tworzenie związku. Taki jest mój punkt widzenia i tego się trzymam. Moją misją w tej książce jest pomóc ci w odzyskaniu zdrowia i otwartości w tej dziedzinie życia, tak że będziesz w stanie nie tylko znaleźć kogoś, z kim się umówisz na randkę, ale i będzie to ktoś wart podjęcia z nim wspólnego życia”.
"Mój brat Pier Giorgio. Wiara" to książka opracowana przez siostrę Pier Giorgia, Lucianę, która na początku lat 50. XX wieku zebrała świadectwa i wspomnienia wielu osób mających okazję obserwować życie Frassatiego, modlić się i rozmawiać z nim, spowiadać go, uczestniczyć we wspólnych mszach świętych, wyruszać z nim w góry... Nie da się tej książki przeczytać jednym tchem. Nie ma w niej akcji ani narracji, ale mnóstwo krótkich, skondensowanych, nieretuszowanych wypowiedzi, które z wielu punktów widzenia opisują postać Pier Giorgia. Przerywałem lekturę co jakiś czas, by wkrótce ponownie do niej wrócić, znajdując za każdym razem w świadectwach o młodym turyńczyku nowe inspiracje. Po przeczytaniu całej książki stwierdzam, że przez słowa świadków sam Frassati przekonuje mnie, że w tym świecie można prawdziwie żyć Ewangelią, że głębokie skupienie na modlitwie jest możliwe, że ludzie czekają na świadectwo wiary oraz że da się połączyć powszednią normalność z ekstremalną pobożnością. Świadectwa ludzi, którzy mogli obserwować Błogosławionego, przybliżyły mi jego drogę do świętości i sprawiły, że poczułem się młodszym bratem, który z dumą i podziwem patrzy na swojego starszego brata – Pier Giorgia". Paweł Kozacki OP
I tom Kazań jednego z najwybitniejszych mistyków średniowiecza i najsłynniejszego kaznodziei niemieckiego XIV wieku. Tematyka Kazań koncentruje się wokół mistycznego zjednoczenia duszy z Bogiem. Nauka ta odnosi się do każdego człowieka, niezależnie od tego, czy żyje w klasztorze, czy na świecie. Istnienie Boga poznaje dusza nawet za pomocą naturalnego światła, nie może natomiast wiedzieć, czym lub gdzie On jest. [...] Budzi się jednak w niej tęskne dążenie do poznania tego, toteż poszukuje ona pilnie i pyta pragnąc gorąco poznać tego ukrytego i zasłoniętego Boga. Macie tak wiele zajęć zewnętrznych, zajmujecie się co chwila czymś innym i ciągle tkwicie w zmysłach; nie o takie to świadectwo chodzi w słowach: „Zaświadczamy o tym, cośmy widzieli”. To świadectwo znaleźć możemy tylko w głębi, poza obrazami zmysłowymi. Bóg zsyłając ci cierpienia, zarówno drobne, jak i największe, kieruje się tak wielką i niewysłowioną miłością, jak gdyby chodziło o najdoskonalszy i najlepszy dar, jaki mógłby ci dać lub kiedykolwiek ci już dał; naucz się je przyjmować, bo wiele na tym zyskasz.
Modlitwy wiecznego poniedziałku
Co pierwsze i najważniejsze? Pamięć o Bogu. Odkurzana w modlitwie i podczas adoracji, ćwiczona testami na spostrzegawczość, bo On jest, zawsze i wszędzie, to tylko my jesteśmy roztargnieni. Karmiona olśnieniami: spotkaniem z drugim, celną strofą, precyzyjnym zdaniem, odkrywczym dźwiękiem, śmiałym pociągnięciem pędzla. Doświadczana i wypróbowana w ogniu wspólnotowego życia, w tyglu samotności i męczeństwa, najczęściej jednak wtedy, kiedy nic się nie dzieje – coś jak znoszenie wiecznego poniedziałku. Pamięć, która za Jego łaską przemienia się nagle w Obecność – oto budzimy się w niedzielny, zaprawiony aromatyczną mokką poranek, z muzyką wszystkich poranków świata w tle. O tym jest ta książka.
Mężczyźni od najmłodszych lat uczą się skrywać swoje uczucia i najgłębsze pragnienia. Tęsknią za bliskością ze swoimi żonami, ale nie wiedzą, jak ją osiągnąć. David Murrow z właściwą sobie dociekliwością i lekkością wkracza w ten milczący świat i ujawnia największe męskie sekrety. Odkrywa przed nami to, co każdy mężczyzna czuje, ale czego nie może lub nie potrafi wyjawić. Ta książka pomoże ci lepiej rozumieć swojego męża, bardziej go kochać i szanować.
Portret jednego z najważniejszych polskich duszpasterzy ostatnich dziesięcioleci – utkany z jego własnych tekstów. Ojciec Jan Góra, twórca spotkań lednickich, opowiada o swojej wierze, Kościele, rodzinie, przyjaciołach, mistrzach. Pisze o sprawach poważnych i o pozornie błahych. Dzieli się marzeniami, wątpliwościami, sukcesami i trudnościami. Zmaga się z pytaniami, komentuje, prowokuje i bawi. Legendarny dominikanin od A do Z!
Na początku był „Mój dom”. A potem „Mój świat”. Jako dziecko zaznał cudownego domu z uśmiechem matki, talerzem na stole, chlebem pieczonym przez babkę, do której jeździł na wakacje, dziadkiem zmawiającym Anioł Pański, braćmi, z którymi się tarmosił i paskiem w ręku ojca, jak było trzeba. Pamiętał doskonale nawet zapachy paleśnickiej plebanii swego stryja. To był ten dom, a właściwie domy rodzinne, które zbudowały Jana Górę i które do końca niósł w sobie. Potem jego domem stał się zakon, i to tak bardzo, że nawet zdawało się, iż zapomniał o domu rodzinnym. Ale tylko się zdawało... Cały świat stawał się jego domem. Choć już nie „jego”, tylko „wszystkich” – wszystkich do niego zapraszał. Bo kiedy człowiek dojrzeje, to przestaje już marzyć o domach, które minęły, choć niesie je w sobie. Zaczyna budować domy. A przede wszystkim staje się domem. I zaprasza gości. A jeśli do tego ma w sobie miłość, goście wkrótce stają się domownikami.
Winny czy niewinny? Prawdziwe i fałszywe poczucie winy
Will van der Hart i Rob Waller, umiejętnie łącząc osiągnięcia współczesnej teologii i psychologii z głębokim duszpasterskim oraz klinicznym doświadczeniem, dedykują swoją książkę wszystkim zmagającym się z poczuciem winy. Z niezwykłą wrażliwością i mądrością proponują nam odróżnienie prawdziwego poczucia winy, które wiedzie do krzyża Chrystusa i przyjaźni z Bogiem, od fałszywego, które niszczy, dokucza, prowadząc do dręczących wyrzutów sumienia. Ich rady są głębokie i wnikliwe, a przy tym bardzo praktyczne.Ta książka jest jak drogowskaz, wyznaczający właściwy kierunek do lepszego miejsca – miejsca wewnętrznej wolności.
Żar Ducha. Życie w Duchu Świętym według siedmiu listów Apokalipsy
Bądźcie płomiennego ducha! Pełnijcie służbę Panu! – wzywał św. Paweł (Rz 12,11).Żar Ducha – to dar Boży dany tym, którzy otwierają swoje serca i stają się ludźmi żarliwymi. Letniość jest stanem niemiłym Bogu, prowadzącym do marazmu, który niweczy siłę Ewangelii. Niezależnie od czasu i warunków, w którym przyszło nam żyć, możemy usłyszeć gorzkie słowa: Ale mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości (Ap 2, 4).Dzięki lekturze Apokalipsy, w którą wprowadza nas Gilles Férant, odkrywamy, jakie mogą być źródła owej letniości, zagrażającej każdemu z nas.Potrzebujemy przebudzenia duchowego, rozpalenia na nowo miłości i gorliwości, która nie jest płytkim uniesieniem emocjonalnym. Chrześcijanie mogą być młodzi duchem i pełni entuzjazmu, niezależnie od doświadczeń i wieku.Apokalipsa wskazuje nam drogę: nawrócenie, modlitwa uwielbienia, służba miłosierdzia i głoszenie zbawienia w Chrystusie – to jest prawdziwa Nowa Ewangelizacja, której tak bardzo potrzebuje świat.
W książce Mój ojciec mnie boli! Uleczyć „ranę ojca” Joël Pralong analizuje i opisuje kluczowe zagadnienie „braku ojca” – związane z nim urazy psychiczne, a także ich osobiste i społeczne konsekwencje: zaburzenia tożsamości, trudności z identyfikacją płciową oraz lęk przed rzeczywistością. Dzięki wskazówkom dotyczącym symptomu „rany ojca” łatwiej uporać się z wewnętrznym cierpieniem, spowodowanym przez negatywne wyobrażenie ojca, które wynieśliśmy z dzieciństwa, i odkryć radość bycia w pełni sobą.Joël Pralong jest cenionym duszpasterzem, miłośnikiem Słowa Bożego, pasjonatem pisania. W Wydawnictwie W drodze ukazały się do tej pory dwie jego książki: Zwalczyć negatywne myślenie (2012) oraz Samobójstwo i co dalej? (2013).
Pasja Michała. Życie i męczeńska śmierć bł. Michała Czartoryskiego OP
Ojciec Michał (Jan Franciszek) Czartoryski (1897–1944) – wychowywany w arystokratycznej rodzinie, ostatecznie wybrał życie w habicie dominikańskim. Współczesny męczennik, wliczony w poczet błogosławionych, żołnierz (w wojnie z bolszewikami walczył w obronie Lwowa), kapelan powstańców warszawskich, których nie opuścił w obliczu śmierci. Działacz „Odrodzenia”, absolwent architektury, kierownik budowy klasztoru na Służewie. Wychowawca braci w nowicjacie i studentów. Wciąż zmagał się z własnymi słabościami, tego samego wymagał od innych. W imię zasad nie wahał się nawet wchodzić w konflikt z przełożonymi. „Od kilku już lat straciłem zaufanie do siebie […] co miałem rozmieniłem na drobną monetę; akumulator odładował się i choć prądu mniej czy więcej się wpuszcza – nie ładuje się. […] Pan Jezus pociąga mnie i pokazuje drogę”. (z listu do ks. Włodzimierza Cieńskiego)
Paweł z Tarsu. Archeolodzy tropem Apostoła Narodów
Apostoł Narodów, który na wezwanie Boga stał się z prześladowcy chrześcijan zagorzałym świadkiem Jezusa Chrystusa, należy do najbardziej poruszających postaci chrześcijaństwa. Papież Benedykt XVI zalecił jako ukoronowanie ogłoszonego przez siebie Roku św. Pawła otwarcie grobu apostoła w bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie. Michael Hesemann opisuje fascynującą historię miejsca pochówku, które po wieluset latach zapomnienia odkryto na nowo. Opowiada o stanie sensacyjnych badań archeologicznych i zabiera czytelnika w daleką, pełną przygód podróż śladami Apostoła Narodów, zaczynając od miejsca, gdzie zginął, od Rzymu, by potem wrócić do początków – do Tarsu, a dalej do Jerozolimy, Grecji, Turcji, Syrii, Izraela, na Cypr i Maltę. To, co pozostaje po odrzuceniu wszelkich nadużyć, pomówień i błędnych interpretacji, to jedna z najbardziej fascynujących indywidualności w historii świata. Apostoł Narodów był najlepszym „specem od PR”, jakiego do szerzenia Dobrej Nowiny mógłby sobie zażyczyć sam Chrystus.
Oczko. Miniatury (anty)klerykalne
Oczko pokazuje księżowski świat w dwudziestu jeden krótkich opowiadaniach. Każdy z bohaterów to wyświęcony grzesznik poddawany ciśnieniom z różnych stron. Kocha (nie tylko Kościół), upada, mozolnie się dźwiga i idzie dalej po drodze, która ciągle zaskakuje. Jak każdy z nas zmaga się z samym sobą, otaczającą rzeczywistością, z Bogiem. Odległość między naszymi światami może okazać się zaskakująco niewielka... jak stąd do najbliższej plebanii. Biskup rozejrzał się po pokoju i rzekł:– Proszę księdza, można powiedzieć, że mamy tutaj wszystko: wino, kobiety i śpiew. Trzeba z czegoś zrezygnować.Ksiądz odpalił:– To ja, ekscelencjo, rezygnuję ze śpiewu.fragment opowiadania Wino, kobiety i śpiew
Święty Charbel, właściwie Youssef Antoun Makhlouf (1828-1898) – duchowny katolickiego Kościoła maronickiego, mnich i pustelnik, beatyfikowany (1965) i kanonizowany (1977) przez papieża Pawła VI.„Słowa Świętego Charbela” to świadectwo o życiu ubogim, pokornym, zatopionym w modlitwie. Blask świętości ukryty w prostym mniszym życiu, po śmierci ojca Charbela objawił się jasnym światłem nad jego grobem dając początek kultowi zakonnika i kolejnym niezwykłym zjawiskom. Do niedawna w Polsce mało kto słyszał o świętym Charbelu. Dzisiaj liczne świadectwa nawróceń i uzdrowień są znakiem, że święty mnich skutecznie współdziała z tymi, którzy proszą go o wstawiennictwo. „Słowa Świętego Charbela” to zachęta do mądrego wyboru prostej, radosnej świętości na co dzień – „Świętość to wybór, a nie szczęśliwy traf ”.
