Filokalia to najważniejsza wschodniochrześcijańska antologia pism o modlitwie nieustannej. Obejmuje teksty starożytne i średniowieczne z obszaru kultury grecko-bizantyńskiej. Są one od kilku stuleci równie ważne także dla duchowości zachodniego chrześcijaństwa. Dzieło to przeżywa nową falę zainteresowania. Wydaje się, że jego znajomość jest niemal konieczna do rozumienia ekumenicznej Tradycji Kościoła. Rozświetla ono najtrudniejsze zawiłości życia duchowego. Formuła zwięzłych i trafnych tekstów powoduje zaś, że szybko można przejść od wiedzy o modlitwie do jej praktyki. Niniejszy tom zawiera najbardziej uznany wybór Filokalii, dotyczący modlitwy Jezusowej, zwanej też modlitwą serca lub modlitwą nieustanną.
Scivias to zbiór wizji Hildegardy z Bingen. Tytuł oznacza: Poznaj drogi Pana. Obok 26 wizji, które stanowią zapis widzeń, znajdują się średniowieczne miniatury, które powstawały razem z tekstem i ilustrują jego odpowiednie fragmenty. Scivias opisuje Boży zamysł stworzenia świata, stanowi także swoistą encyklopedię wiedzy o średniowiecznym świecie: spojrzeniu na Boga, człowieka i kosmos. Jest to pierwsze wydanie w języku polskim tekstów popularnej mistyczki. 1 tom (ZM 57) zawiera wstęp oraz pierwszą i drugą księgę dzieła. 2 tom (ZM 58) zawiera trzecią księgę oraz indeks biblijny. Hildegarda z Bingen (1098-1179) zwana świętą była benedyktyńską mistyczką. Znana jako „Sybilla Reńska” lub „teutońska prorokini”. Pozostaje jedną z najbardziej intrygujących postaci średniowiecza. Przygotowała wiele pism z zakresu teologii, medycyny i muzyki. Otrzymała dar widzeń, które starała się spisać w kolejnych zbiorach wizji. Prekursorka niemieckiej mistyki średniowiecznej, a przede wszystkim niezwykła osobowość inspirująca także dziś. Fragment: I tak oto w czterdziestym trzecim roku mego doczesnego biegu, gdy z wielkim strachem i drżąc z napięcia doświadczyłam niebiańskiej wizji, ujrzałam bardzo wielką jasność, w której dał się słyszeć głos z niebios, mówiący do mnie te słowa: 'O człowiecze mizerny, pyle z pyłu, zgnilizno zepsucia, mów i spisz wszystko, co widzisz i słyszysz. Lecz ponieważ jesteś zbyt bojaźliwa do powiedzenia i zbyt prosta do przedstawienia i niewyuczona do spisania tego wszystkiego, mów i spisuj wizje te i to wszystko nie na miarę ust ludzkich ani wedle pojmowania myśli człowieczej i według woli ludzkiego zamysłu, lecz zgodnie z tym, co widzisz i słyszysz z góry, z niebios, z niezwykłości Boga i – tak te rzeczy z wyjaśnieniem przedstawiaj, jak pilny uczeń słuchając słów swego mistrza, przyjmuje je zgodnie z tokiem jego wypowiedzi, według jego woli, wskazówki i zalecenia.
Scivias to zbiór wizji Hildegardy z Bingen. Tytuł oznacza: Poznaj drogi Pana. Obok 26 wizji, które stanowią zapis widzeń, znajdują się średniowieczne miniatury, które powstawały razem z tekstem i ilustrują jego odpowiednie fragmenty. Scivias opisuje Boży zamysł stworzenia świata, stanowi także swoistą encyklopedię wiedzy o średniowiecznym świecie: spojrzeniu na Boga, człowieka i kosmos. Jest to pierwsze wydanie w języku polskim tekstów popularnej mistyczki. 1 tom (ZM 57) zawiera wstęp oraz pierwszą i drugą księgę dzieła. 2 tom (ZM 58) zawiera trzecią księgę oraz indeks biblijny. Hildegarda z Bingen (1098-1179) zwana świętą była benedyktyńską mistyczką. Znana jako „Sybilla Reńska” lub „teutońska prorokini”. Pozostaje jedną z najbardziej intrygujących postaci średniowiecza. Przygotowała wiele pism z zakresu teologii, medycyny i muzyki. Otrzymała dar widzeń, które starała się spisać w kolejnych zbiorach wizji. Prekursorka niemieckiej mistyki średniowiecznej, a przede wszystkim niezwykła osobowość inspirująca także dziś. Fragment: I tak oto w czterdziestym trzecim roku mego doczesnego biegu, gdy z wielkim strachem i drżąc z napięcia doświadczyłam niebiańskiej wizji, ujrzałam bardzo wielką jasność, w której dał się słyszeć głos z niebios, mówiący do mnie te słowa: 'O człowiecze mizerny, pyle z pyłu, zgnilizno zepsucia, mów i spisz wszystko, co widzisz i słyszysz. Lecz ponieważ jesteś zbyt bojaźliwa do powiedzenia i zbyt prosta do przedstawienia i niewyuczona do spisania tego wszystkiego, mów i spisuj wizje te i to wszystko nie na miarę ust ludzkich ani wedle pojmowania myśli człowieczej i według woli ludzkiego zamysłu, lecz zgodnie z tym, co widzisz i słyszysz z góry, z niebios, z niezwykłości Boga i – tak te rzeczy z wyjaśnieniem przedstawiaj, jak pilny uczeń słuchając słów swego mistrza, przyjmuje je zgodnie z tokiem jego wypowiedzi, według jego woli, wskazówki i zalecenia.
Mnisi opuszczając świat i wybierając pustynię, pragnęli znaleźć w niej samotność, skupić się na modlitwie, medytować nad biblijnym posłaniem, szukać drogi wzniesienia się ku Bogu. Pustynia oznaczała miejsce bez kobiet, zamieszania, emocji rodzinnych, gdzie pokusy rodzące się w umyśle pozostawały, ale stawały się łatwiejsze do zwalczania. Pachomiusz zrezygnował z ucieczki na pustynię i pozostawił mnicha wśród ludzi, ale starał się stworzyć dla niego taką sytuację, aby nie pozbawić go dobrodziejstw samotności. Samotności w tłumie. Celem pachomiańskiej pedagogiki było pełne i nieustanne skupienie myśli braci na rzeczach świętych, nic nie powinno ich od nich odciągać. Fragment wstępu
W każdej dziedzinie są takie książki, które po prostu trzeba znać. W dziedzinie duchowości należą do nich z pewnością Opowieści pielgrzyma. To anonimowe, klasyczne dzieło zakorzenione w rosyjskim prawosławiu ukazuje nam inne oblicze pobożności i modlitwy niż to, z którym być może spotykamy się na co dzień. Jest ono znakomitą odpowiedzią na pragnienie ciagłego przebywania w Bożej obecności. Pokazuje jak poprzez nieustanną modlitwę Jezusową zmieniać swoje wnętrze aby każdego dnia stawać sie jeszcze bardziej "człowiekiem z Ducha".Nowe tłumaczenie "Opowieści pielgrzyma" dzięki uwspółcześnionemu językowi staje się bliższe poznawaniea sensu modlitwy serca wśród pobożnych ludzi, którzy jednocześńie często są miłośnikami duchowości wschodniochrześcijańskiej.
Opinie specjalistów, najnowsze metody badawcze, zakulisowe dysputy i historyczne zagadki – to wszystko znajdziemy w tej książce, której autor szuka nie tyle sensacji, co prawdy. Jego pełne pasji dochodzenie wskazuje na to, że krwawa chusta czczona od lat w hiszpańskim Oviedo to jedno z płócien odnalezionych w pustym grobie Chrystusa w poranek zmartwychwstania. Relikwia poddana skrupulatnym badaniom za pomocą najnowocześniejszych metod kryminalistycznych wykazuje cechy autentyczności oraz zadziwiająco wiele zgodności z Całunem Turyńskim: plamy krwi na obu płótnach pochodzą niewątpliwie z tych samych ran, a wniosek ten dodatkowo potwierdza fakt, że grupa krwi człowieka, któremu je zadano, jest jednakowa w przypadku obu chust. Na obu płótnach znaleziono też te same pyłki roślinne pochodzące z okolic Jerozolimy. Te i inne zaskakujące wyniki prowadzą do jednoznacznej konkluzji: obie relikwie miały kontakt z martwym ciałem tego samego człowieka – chusta (zwana dziś Sudarium z Oviedo) była owinięta wokół głowy ukrzyżowanego mężczyzny, który w chwilę potem został pochowany w całunie (znanym jako Całun Turyński). Człowiekiem tym musiał być Jezus Chrystus... Michael Hesemann (ur. 1964) – niemiecki publicysta i historyk; obecnie współpracujący z „Vatican Magazin” i „ARD Buffet”. Jego badania naukowe na temat historii Kościoła i chrześcijańskich relikwii przyniosły mu duży rozgłos i otworzyły dostęp m.in. do tajnych archiwów watykańskich. Jako ekspert w swojej dziedzinie zapraszany jest do udziału w wielu programach realizowanych przez stacje telewizyjne na całym świecie. W latach 1998 i 2000 jako akredytowany dziennikarz dokumentował wystawy Całunu Turyńskiego. Od ponad dziesięciu lat zajmuje się badaniem Sudarium z Oviedo. Napisał ponad 30 książek, z których wiele stało się bestsellerami – ukazały się one łącznie w 14 językach w ponad dwóch milionach egzemplarzy.
Jak przekroczyć czas i przestrzeń? Stać się chorym z miłości? Przeżywać w zachwycie cielesność i intymność? Dotknąć szczytu i dna? Poczuć drżenie ziemi pod stopami?W Kościele to możliwe: wystarczy na nowo odkryć tajemnice, które niesie w sobie wyznanie wiary w Trójjedynego Boga…Ksiądz Robert Woźniak, ceniony teolog, laureat Nagrody im. księdza Józefa Tischnera, na podstawie tekstu „Credo” przypomina pasjonujące sekrety, które kryją się w istocie naszej wiary. Duchowny pokazuje, że nie jest ona tylko pustą formułą, ale dynamiczną siecią relacji, z których najważniejsza jest Miłość – podstawa wspólnoty Kościoła.
Modlitwa wstawiennicza to modlitwa, podczas której wyrażamy przed Bogiem swoją troskę o bliźnich i prosimy Go o pomoc w ich imieniu. Jako posługa łączy się z postanowieniem osoby modlącej się – orędownika - że przez dłuższy czas będzie błagała o pomoc dla jakiejś innej osoby czy grupy osób. Wiemy, że jedynym prawdziwym orędownikiem ludzkości jest Jezus Chrystus. Tylko On może stanąć między niebem i ziemią, między Bogiem i człowiekiem. Ale Jezus zachęca każdego chrześcijanina, aby włączył się w Jego posługę miłosierdzia i współczucia dla świata. Wstawiennictwo jest nie tylko naszym obowiązkiem, ale też przywilejem, na mocy którego możemy uczestniczyć w dziele samego Boga. S. Ann Shields od lat posługuje modlitwą wstawienniczą na całym świecie. W tej książce dzieli się swoim bogatym doświadczeniem w tym zakresie. Przedstawia warunki owocności tej modlitwy i sposoby ich spełnienia. Każdy rozdział dotyka określonego aspektu życia chrześcijańskiego lub rozwoju duchowego – aspektu, który może wpłynąć na to, że nasze wstawiennictwo będzie bardziej skuteczne.„Musimy otwierać nasze serca wciąż szerzej i szerzej. Weźmy przykład ze świętych. Być może Pan chce, abyśmy zrobili coś, co zmieni oblicze świata. Nasza gotowość podążania za Nim uwalnia duchową moc i łaskę, dzięki którym możemy wpływać na życie wielu osób jako orędownicy”. [fragment książki] Siostra Ann Shields jest przełożoną zgromadzenia Służebnic Bożej Miłości, autorką wielu książek, m.in. wydanej przez Wydawnictwo eSPe Dlaczego mam przebaczać? Prowadzi rekolekcje i konferencje na całym świecie, na co dzień mieszka w Ann Arbor, Michigan.
Czy chciałbyś: radykalnie ożywić swoją wiarę? otrzymać niezwykłe dary Ducha Świętego? żyć w każdej chwili swojego życia zgodnie z zamysłem Boga? rozumieć, co mówi do Ciebie Bóg? doświadczyć działania duchowego dynamitu? Jeśli tak, to sięgnij po książkę jednego z uczestników słynnych rekolekcji, nazywanych „weekendem Duquesne”, które zapoczątkowały odnowę charyzmatyczną w Kościele katolickim. Tam właśnie doświadczył tego, co stało się później udziałem milionów katolików na całym świecie, i co zmieniło całkowicie jego wiarę i relację z Bogiem. W tej książce dzieli się swoimi doświadczeniami z życia z duchowym dynamitem, który wtedy otrzymał. Jego celem jest pomóc Ci w otwarciu się na tę niezwykłą moc Ducha Świętego, aby Twoje chrześcijańskie życie było naprawdę spełnione i pełne łaski. „Chcę podzielić się z tobą prawdą o Bożej miłości i opowiedzieć, jak Bóg obdarza nią nas: swoje sługi, swoje dzieci, swoich przyjaciół. Modlę się, abyś czytając tę książkę doświadczył w sobie obecności Ducha Świętego, który odmieni twoje życie. Kiedy On działa, nie ma rzeczy niemożliwych.Najlepsza wiadomość jest taka: Duch Święty jest skłonny do działania dla naszego dobra w jeszcze większym stopniu niż myślimy. W miarę zagłębienia się w lekturę tej książki będę zapraszał cię do modlenia się wraz ze mną słowami: «Przyjdź, Duchu Święty!»”. [fragment książki]David Mangan był uczestnikiem rekolekcji studentów uniwersytetu Duquesne z Pittsburgha, które uważane są za wydarzenie inicjujące odnowę charyzmatyczną w Kościele katolickim. Od tego czasu jest zaangażowany w Odnowę w Duchu Świętym jako lider, rekolekcjonista i prowadzący warsztaty, szczególnie dla ludzi młodych. Pracuje jako nauczyciel matematyki i teologii w katolickiej szkole średniej w Ann Arbor w stanie Michigan.
Doświadczasz kryzysu, cierpienia, zranienia? Czujesz się znękany, zdruzgotany, opuszczony? Opanowało Cię przygnębienie, a może nawet stoisz na krawędzi rozpaczy? Ta książka ma dla Ciebie dobrą nowinę: Właśnie w takich sytuacjach Bóg jest najbliżej Ciebie i możesz szczególnie doświadczyć Jego mocy i opieki. Ksiądz Michał, odwołując się do przykładów ze swojej posługi, pokazuje, że to właśnie kryzys i cierpienie mogą nam pomóc zrozumieć, że naprawdę jesteśmy dziećmi Bożymi, a nasz Ojciec w Niebie kocha nas bezgranicznie. Bóg nigdy nas nie opuszcza, nie zostawia nas samych nawet w najtrudniejszych doświadczeniach życia. Co więcej posyła nam na pomoc całe Niebo: aniołów, świętych i Matkę Bożą. Musimy tylko mu zaufać i uwierzyć, że Jego moc może uczynić cuda w naszym życiu. „Bóg w doświadczeniu kryzysu pragnie nas uzdrawiać, uwalniać i obdarowywać. Bóg zawsze chce dokonywać uzdrowienia. Kiedy jesteśmy jak Hiob, gdy patrzymy nieustannie na Boga i ten kryzys, trud, cierpienie chcemy przejść z Panem Bogiem, to Bóg pragnie wtedy dokonywać wielkich znaków i przede wszystkim chce nas uzdrawiać. Bóg chce docierać do naszego serca, chce uzdrawiać pamięć o grzechach, chce uzdrawiać rany, które nam grzech zadał, ale Bóg chce też fizycznie uzdrawiać nasze ciało i umysł. Bóg pragnie dzisiaj darzyć nas łaską uzdrowienia”.Ks. Michał Olszewski SCJ jest cenionym rekolekcjonistą, związanym z Odnową w Duchu Świętym, egzorcystą diecezji kieleckiej, redaktorem naczelnym portalu ewangelizacyjnego profeto.pl, autorem książek Żyć w Duchu Świętym, Egzorcyzm. Posługa miłości i Bóg daje charyzmaty. Prowadzi popularnego bloga z komentarzami liturgicznymi na każdy dzień (slowopana.com).
Być może nasza Ojczyzna staje dziś w awangardzie Europy, która „była zawsze pilotem roznoszącym nowe idee, cywilizację. Ale narody Europy Zachodniej wyczerpały już chyba swoją misję. Zaś narody słowiańskie? One nie powiedziały jeszcze najważniejszego słowa. Powtarzam, że nie jestem prorokiem, ale wydaje się, że Bóg chce wykorzystać narody słowiańskie do nadania nowego impulsu rozwojowi orędzia fatimskiego, przede wszystkim do nawrócenia Rosji.”Te słowa ks. Luciano Guerra, wieloletniego rektora Sanktuarium w Fatimie stanowią wystarczające zaproszenie, by opuścić na chwilę codzienność i stać się uczestnikiem jego fatimskich rekolekcji…PRZESŁANIE LUCIANO GUERRY DLA POLSKI
Takiego jak ja spotkaliście niejeden raz Sami wiecie, jak wygląda życie niejednego mężczyzny. Może mieszka ktoś taki obok was, może nawet jest na co dzień z wami, zamieszkuje pod jednym dachem. Dobrze wiem, że taki człowiek jest przekleństwem. Pijaństwo. Język rodem z rynsztoka. Chmury dumy z tanich paierosów. Awantury. W domu pan i władca. Z powodu takiego kogoś swiele rodzin płacze, na darmo szukając ratunku.A jednak w każdym z tych ludzi gdzieś głęboko kryje się dobro, możliwość innego życia. Z tonięcia w grzechu mogą oni przejść w krainę łaknienia świętości.Aż tak. Wiem o tym.Moja książka jest świadectwem jednego z tych, którzy byli przegrani, którzy nieśli ze sobą zło. Dzisiaj jestem inny. Nawróciła mnie śmierć. A ratunek przyszedł z Nieba. Uratowała mnie Maryja, którą chwilą przedtem ze wzgardą odrzuciłem. Okazała mi swe najpiękniejsze oblicze -- oblicze Matki. Wzięła za rękę i poprowadziła do swego Syna.I stałem się jej sługą.Może moje świadectwo pomoże zmienić czyjeś życie?(Tadeusz Rutkowski - autor)
Czworo uznanych mistyków - Maria de Agréda, Anne-Catherine Emmerich, Maria Valtorta oraz Consuelo - opisywało historie życia Maryi, które szeroko uzupełniały słowa Ewangelii. Czworo innych równie znanych mistyków - Theresa Neumann, Luz Amparo Cuevas, Domenico i Rosa - przekazało nam dalsze fragmenty historii życia Dziewicy.Jaka jest historyczna i duchowa wartość tych tekstów? Na czym opiera się ich autentyczność? W jakim sensie te historie "życia ukrytego" były owocem natchnienia z wysoka?Poszukując odpowiedzi na te pytania, autorzy - ksiądz i świecki specjalista - poświęcili cztery lata na spójne i rygorystyczne śledztwo dotyczące siedemdziesięciu siedmiu wydarzeń z życia Maryi. Ich wnioski przynoszą fenomenalną i zaskakującą wiedzę o życiu Maryi, pozwalając czytelnikom przeniknąć poza zasłonę Wielkiej Tajemnicy. Odkryj niezwykłe Tajemnice Maryi i poznaj matkę Jezusa, jakiej do tej pory nie znałeś.
Czy SZATA Z ARGENTEUIL to naprawdę TUNIKA JEZUSA, ta sama, którą miał na sobie podczas Męki i o którą rzymscy żołnierze rzucali losy pod krzyżem? Czy to możliwe, aby do naszych czasów zachowała się ta cenna relikwia, o wartości porównywalnej z Całunem Turyńskim? W jaki sposób zbadać jej autentyczność? OJCIEC JEAN-CHARLES LEROY w swojej książce przedstawia naukowe śledztwo dotyczące Tuniki oraz jej burzliwe losy – przez wieki była ona przekazywana jako drogocenny podarek przez władców Europy, wykradana, ukrywana, dzielona na części… Badania plam krwi, śladów DNA oraz pokrywających tkaninę mikroskopijnych pyłków wskazują, iż mężczyzną, który nosił tę szatę przed śmiercią, mógł być Jezus Chrystus. Zbadana grupa krwi jest tą samą, którą wykryto na Całunie Turyńskim i na Chuście z Oviedo, czyli bardzo rzadką grupą AB. Autor książki analizuje Tunikę nie tylko jako przedmiot materialny, ale także pokazuje jej bogate znaczenie duchowe jako symbolu Jedności Kościoła. Świętą relikwię można dziś oglądać w bazylice św. Dionizego we francuskiej miejscowości Argenteuil. JEST ONA ŚWIADECTWEM Z CZASU, GDY JESZCZE ŻYŁ JEZUS. JEST ECHEM JEGO ŻYCIA PUBLICZNEGO, KTÓRE ZAKOŃCZYŁO SIĘ NA GOLGOCIE.
Objawienia, które miały miejsce współcześnie, mówią o czasie spuszczenia z uwięzi Szatana. Bóg odpowiedział na to zagrożenie, posyłając nam Matkę Miłosierdzia. Dlatego w tych objawieniach, które otrzymywała siostra Faustyna, bardzo interesujące jest stwierdzenie, że Madonna jest w nich obecna jako Matka i doradczyni. Widoczny jest tu dokładny plan Boży: zbliżamy się do czasu próby, który będzie poprzedzony czasem łaski i miłosierdzia. Najnowsza książka o. Livia Fanzagi ma na celu jeszcze mocniej uświadomić ludziom wierzącym, ale też tym wszystkim, którzy uciekają od Boga w niewiarę i grzech, że Bóg jest miłosiernym i kochającym Ojcem, który pragnie zbawić i uczynić szczęśliwym każdego człowieka. Ojciec Livio przypomina tę prawdę w fascynującym wywiadzie ze znanym włoskim dziennikarzem religijnym Saverio Gaetą. W tej książce przeczytamy o niezwykłym działaniu miłosiernego Boga, który poprzez objawienia Maryi w różnych miejscach na świecie, poprzez wydarzenia historyczne, a także przesłanie świętej siostry Faustyny Kowalskiej pragnie ocalić świat przed nadciągającym czasem próby i oczyszczenia.
W czasach głębokiego relatywizmu, kiedy nawet podstawowe prawdy wiary podlegają nieustannej krytyce i przekłamaniom, chrześcijanin powinien umieć bronić swojej wiary.Ojciec Joseph Marie Verlinde w prosty, a jednocześnie pasjonujący i zrozumiały sposób wyjaśnia najważniejsze dogmaty wiary katolickiej dotyczące zmartwychwstania, śmierci, czyśćca, nieśmiertelnościludzkiej duszy i wiele innych kwestii.Zwraca też uwagę na najrozmaitsze zagrożenia duchowe, które oddalając nas od Boga, mogą prowadzić do zniewolenia i dręczeń diabelskich. Ostrzega przed ezoteryzmem i okultyzmem, a także praktykami duchowymi z Dalekiego Wschodu. Ojciec Verlinde, nim powrócił do wiary katolickiej i przyjął święcenia kapłańskie, przez wiele lat był związany z ruchem medytacji transcendentalnej jako bliski współpracownik guru tego ruchu, Maharishiego Mahesha Yogiego. Podczas długiej i bolesnej drogi nawrócenia i przemiany doświadczył osobiście wszystkich negatywnych skutków duchowego zniewolenia, w jakie popadł na skutek wieloletniego praktykowania medytacji transcendentalnej. Dziś jest świadkiem, ale też nauczycielem wiary. Książka Atak na chrześcijaństwo, która odniosła wielki sukces wydawniczy we Francji, jest owocem rozmów ze słuchaczami Radia Notre-Dame, podczas których ojciec Verlinde odpowiadał na pytania dotyczące chrześcijaństwa i nowych form duchowości.Jacques Verlinde
Nowa ewangelizacja jest teologicznym i duszpasterskim wyzwaniem współczesnego Kościoła. Termin ten, stworzony przez Jana Pawła II i użyty przez niego ponad trzysta razy w różnych przemówieniach, przypomina podstawowe powołanie Kościoła – działalność misyjną. Żeby ją prowadzić, konieczne jest autentyczne przeżywanie adoracji będącej połączeniem modlitwy i Eucharystii. Tylko taka ewangelizacja, która czerpie z adoracji eucharystycznej, przyniesie owoce wiary i tylko osobiste doświadczenie może sprawić, że ewangelizacja będzie prawdziwa. Biskup Dominique Rey jest jednym z pierwszych księży wywodzących się ze wspólnoty Emmanuel upowszechniającej i praktykującej adorację eucharystyczną.
Według OJCA JOACHIMA BADENIEGO kontemplacja jest "widzeniem Boga". Czy można zobaczyć Boga? Nie tylko można - trzeba zobaczyć, jeśli chcemy z Nim żyć! Poza tym kontemplacja, jak mówi ojciec Joachim, jest zupełnie prosta. Do tego nie potrzeba matury, tylko wiary. Każdy człowiek jest zdolny do kontemplacji, do widzenia obecności Bożej… Zobaczenie Boga i spotkanie z Nim ma swój dalszy ciąg. Tak jak zakochani zmierzają w stronę małżeństwa, podobnie osoba pociągnięta urokiem miłości Boga pragnie związać się z Nim na stałe. Wchodzi do Namiotu Spotkania, to znaczy spotyka się z Nim w atmosferze szczególnej intymności. Człowiek zamieszkuje w Bogu, a Bóg w człowieku. To już nie tylko jest spotkanie, ale trwanie w Bogu i przebywanie w Nim. „W klasztorze kamedulskim dzwony biją na jutrznię o wpół do pierwszej w nocy. Stoję przed swoją pustelnią i czekam, aż skończą dzwonić, i patrzę - widzę zieloną trawę przy bucie. Jedno źdźbło trawy rzuca cień. Nie ma księżyca, tylko pogodne niebo. Patrzę - cień gwiazd. A najbliższa gwiazda oddalona wiele lat świetlnych od Ziemi. Nagle objawia się olbrzymia przestrzeń i doświadczam aktu obecności. Nagle milionowe przepaści lat świetlnych są tutaj widoczne w tym cieniu źdźbła trawy. I dzwoni dzwon na jutrznię. Noc daje poczucie ogromu przestrzeni. To jest właśnie ten czas po północy, kiedy nagle doznaje się takiego przeżycia ogromu, w którym obecny jest Bóg.” fragment
Sny wpisane są w życie człowieka. Od dzieciństwa aż po śmierć towarzyszą w jego rozwoju. Przez wielu są lekceważone, niezauważane, zbyt szybko zapominane, przez innych magicznie interpretowane i nadużywane w podtrzymaniu własnej niedojrzałości. W psychologii przyjmowane są jako cenny materiał poznania i rozumienia człowieka, szczególne zaś miejsce znajdują na kartach Biblii, gdzie niejednokrotnie są miejscem spotkania z Bogiem. Jak przyjąć i wykorzystać sny, aby dobrze zintegrować je w drodze do dojrzałości – w powołaniu do świętości?ks. Krzysztof Grzywocz, rekolekcjonista, ojciec duchowy w Wyższym Seminarium Duchowym w Opolu i wykładowca teologii duchowości na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Od lat współpracuje z CFD w Krakowie.
Kiedy świat mówi do nas, że „jesteśmy coś warci”, dotyka w nas jednej z najgłębszych potrzeb, ale kiedy stawia warunek „jeśli”, głęboko rani w nas tę potrzebę. Nieraz nie jesteśmy tego świadomi. Dlatego pozwalamy się ranić. Gonimy za tym, by świat nas dowartościował. Sądzimy, że musimy się rozprawić z mnóstwem podyktowanych nam „jeśli”: aby się liczyć, aby być cenionym, aby nie wypaść z gry. Tak bardzo ulegamy mnożącym się „jeśli”, że przestajemy żyć własnym życiem. Żyjemy na życzenie innych, w „gorsecie” ludzkich oczekiwań. Zgadzamy się być „tablicą” do zapisywania oczekiwań pod naszym adresem czy opinii o nas. I tak powoli ulegamy przekonaniu, że na wartość trzeba sobie zapracować, zasłużyć, a nawet ją kupić. Zapominamy o jednej z fundamentalnych i niezaprzeczalnych prawd o naszym życiu: że wartość po prostu się ma.ks. Krzysztof Grzywocz
Uczucia stanowią integralną część naszej egzystencji. Są cenną energią życia. Bez nich nie wyobrażamy sobie naturalnego funkcjonowania. Wyrażają nasze emocje, poruszenia, doznania. Potrafią angażować nasze myślenie i naszą wolę, budzą silne reakcje. Sprawiają, że wyczuwamy nasze stany, że coś przeczuwamy i przeżywamy, że potrafimy być wrażliwi i czujni; „zapewniają więź między życiem zmysłowym, a życiem ducha” i „stanowią „niewyczerpany zasób wyobrażeń i odczuć, w których wyraża się życie moralne” . Raz wzmacniają nasze pragnienia i stają się motorem działania, innym razem budzą opór i skłaniają do zaniechania działań. Spontanicznie odsłaniają nasze najgłębsze pragnienia, motywacje, zamiary i przywiązania, nasze chęci i niechęci. Pielęgnują w nas silną pamięć emocjonalną. Są cennym informatorem o nas samych. Pozwalają zrozumieć, co kryje się w głębi naszego serca. Ujawniają nasze subiektywne stany przeżyć w relacji do siebie, do drugich i otoczenia. Każdy z nas kryje w sobie bogaty świat uczuć i nikt nie ma prawa nas go pozbawiać. My sami boimy się ludzi „wyzutych z uczuć”. Nie chcielibyśmy też usłyszeć od kogoś: „Jesteś pozbawiony wszelkich uczuć.Publikujemy konferencje ks. Krzysztofa Grzywocza, w których zachęca, aby uważniej przyjrzeć się w sobie uczuciom, których nie kochamy. Klimat w jakim akcentuje i rozwija proponowane treści pomaga zbliżyć się do nich i poświęcić im więcej czasu. Ukazuje potencjał życia, jaki w sobie kryją i pokazuje kierunki, w jakich może być twórczo wykorzystany.
Osoby depresyjne to często ludzie o niezwykłej wrażliwości, delikatni jak cienkie kartki tajemniczej księgi, z której tak wiele można wyczytać (...).Jak nie zlekceważyć pierwszych objawów?Czy wolno mówić o sensie depresji?Jak pomagać w depresji sobie i innym?Jakie są konsekwencje długotrwałej depresji?Czy wolno pytać, co ona chce nam dzisiaj powiedzieć?Ks. Krzysztof Grzywocz, rekolekcjonista, ojciec duchowy w Wyższym Seminarium Duchowym w Opolu i wykładowca teologii duchowości na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Od lat współpracuje z CFD w Krakowie.
Powtórnie się narodzić.Duchowa wędrówka zmierzająca do tego, by pozwolić się kochać i odkryć swoje prawdziwe wnętrzeKSIĄŻKA ZAMIAST PSYCHOTERAPIIDOSKONAŁY PREZENT dla wszystkich, którzy pragną rozpocząć nowy rok od duchowej wędrówki w poszukiwaniu samego siebie.Każdy z nas nosi w sobie dziecko. Droga, by je w sobie odkryć i sprawić, by się powtórnie narodziło, wiedzie przez:uwolnienie od psychologicznych uwarunkowańwyzwolenie się od przeszłościumożliwienie rozwojunabranie zaufania do siebienauczenie się odpoczywania i cieszenia się życiemosiągnięcie wewnętrznej spójnościYves Boulvin proponuje czytelnikowi wędrówkę, wychodząc z założenia, że wewnętrzne przeobrażenie wymaga czasu i może się dokonać jedynie dzięki codziennym ćwiczeniom i pogłębionej refleksji. Książka jest więc oparta na rocznej progresji, zawierającej cztery etapy, z których każdy przypada na kwartał (wyzwolenie się od przeszłości – powtórne narodziny – nabieranie zaufania do siebie – otwarcie się na życie wieczne). Autor w swojej wędrówce proponuje jeden temat na miesiąc i jeden przedmiot medytacji na każdy dzień roku. Książka łączy zagadnienia psychologiczne i duchowe, aby pomóc czytelnikowi w budowaniu własnego życia opartego o nowe, szczęśliwsze podstawy
Niniejsza książka to pewnego rodzaju przewodnik po świecie wolontariatu misyjnego. Autorzy wciągają nas w historie pełne barwnych opisów, relacji międzyludzkich, ważkich przemyśleń i bezcennych praktycznych porad. Dzielą się cząstką tego, czego doświadczyli. Tak właśnie wygląda przygoda z wolontariatem misyjnym – jest ciężką pracą, ale wciągającą i pełną satysfakcji. Dla niektórych szczególnie uzależniającą!Jerzy JaskułaRatownik medyczny, instruktor-wykładowca, wolontariusz Polskiej Misji MedycznejDzisiejszy świat bardzo potrzebuje młodych misjonarzy, odważnych świadków Jezusowej Dobrej Nowiny. Pytanie: co znaczy być misjonarzem? Konkretną odpowiedź znajdujemy w książce Skok na głęboką wodę. Zawiera ona wskazówki i opis cech, które powinien posiadać potencjalny młody wolontariusz misyjny, aby jego misja była owocna. Świadectwa młodych z Wolontariatu Misyjnego „Salvator” nie tylko bardzo jasno ukazują, jaką osobowością powinien cechować się młody misjonarz, ale są też dowodem na to, że wciąż nie brakuje młodych ludzi, którzy chcą się dzielić wiarą i doświadczeniem Boga, przywracać nadzieję i rozdawać miłość.† Andrzej CzajaBiskup opolskiBłogosławieni są świadkowie i ambasadorzy Boga na ziemi! Ta książka opowiada o takich właśnie osobach, które jako wolontariusze postanowili wziąć na serio polecenie Jezusa: „Idźcie na cały świat…”. To solidny i szczegółowy przepis na wolontariusza misyjnego. To bardzo cenna publikacja dla każdego, kto chce stać się nowym ewangelizatorem dla ludzi, którzy jeszcze o Chrystusie nie słyszeli, dla tych, którzy potrzebują odnowienia swojej wiary, a także dla… samego siebie.Ks. Marek DziewieckiKrajowy Duszpasterz Powołań, psycholog, ceniony wśród młodzieży za porady, jak „wygrać życie”Książka pomyślana jest jako swoisty podręcznik wolontariusza, opisujący cechy, które ma on posiadać i o których stały rozwój powinien się troszczyć. Aby zdecydować się na skok na głęboką wodę, trzeba umieć pływać. Niemniej i tak jest on zawsze pewnym ryzykiem. Kto jednak umie pływać, wie, jaka to przyjemność, choć nieźle się trzeba napracować. Z wolontariatem jest podobnie. Jest to swoista przygoda. Niełatwo się na nią zdecydować, ponieważ niesie w sobie pewną dozę ryzyka. Jeśli ktoś się zdecyduje, musi być wstępnie przygotowany, musi wiedzieć, czego się spodziewać. Co więcej, musi być gotowy na dalszy trud i wysiłek. Kto się go jednak podejmie, wiele zyska. Radość i spełnienie, które się wówczas odczuwa - mimo prób - są nie do opisania.Może ktoś z czytelników po przeczytaniu tej książki "da się porwać". Bo przygoda z wolontariatem - choć niełatwa - może być naprawdę fascynująca!Kolejne rozdziały książki to świadectwa misyjnej przygody. Albania, Ukraina, Białoruś, Kenia, Węgry i Słowacja.
Książka Margaret Silf jest zbiorem punktów orientacyjnych w wędrówce serca. Wyrosła z osobistego doświadczenia modlitwy i życia autorki zainspirowanej praktycznym zgłębianiem myśli św. Ignacego Loyoli. Stawia nam pytania dotyczące każdego z nas. Jak rozpoznać nieustanne działanie Boga w naszym życiu i jak rozeznać, co jest Jego wolą? Jak można żyć w prawdzie i dokonywać wolnych wyborów? Jak dotrzeć do najgłębszych pragnień i uwolnić się od pomniejszych przywiązań, które stoją im na drodze? Trudne to pytania, ale autorka udowadnia, że istnieją wskazówki, które można odkryć w każdej chwili i sytuacji: w domu, w pracy, w ogrodzie, na rynku, w wannie! Punkty orientacyjne pomogą nam w naszym osobistym wędrowaniu. Książka, która może być wykorzystywana w pracy grupowej lub czytana indywidualnie, zawiera ilustracje i diagramy, przedstawia ćwiczenia oraz propozycje modlitwy i rozważań. Ale uwaga: punkty orientacyjne nie są dla pielgrzymów siedzących w fotelu. Są przeznaczone wyłącznie dla LUDZI DROGI.
Prezentowane nagranie to zapis skupienia rekolekcyjnego prowadzonego przez Józefa Augustyna SJ w parafii Niskowa k. Nowego Sącza, w której odbywa się wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu. Autor, odwołując się do doświadczenia wiernych w parafii oraz swego własnego, proponuje kilka medytacji poświęconych modlitwie adoracyjnej, kładąc szczególny nacisk na jej związek z codziennym życiem. Wiele miejsca poświęca także trudnościom w adoracji oraz sposobom modlitewnego angażowania się.
męskie serce - z dziennika BanityFaceci nie mówią zbyt wiele o uczuciach i emocjach. Swoje serca otwierają przed bardzo małą liczbą osób. Czasami nie dopuszczają do siebie nikogo. To jest poważny błąd. Każdy z nas musi poznać swoje serce, zobaczyć, co się w nim dzieje i podążać za jego głosem. Ale nie na oślep, nie bezmyślnie.Może być tak, że Twoje serce jest twarde, poranione, niezdolne do kochania. Jeśli tak jest, to znaczy, że potrzebujesz kogoś, kto będzie dla Ciebie przewodnikiem, kogoś, kto pomoże Ci obudzić Twoje serce. Inaczej Twoje życie nigdy nie nabierze prawdziwego sensu.Najlepszym przewodnikiem będzie ten, którego serce jest doskonałe. Kimś takim jest Jezus Chrystus. To książka pomoże Ci spojrzeć na Jego serce. To może być początek rewolucji, która całkowicie zmieni Twoją rzeczywistość. Nie obiecuję, że będzie przyjemnie. Zaryzykujesz?Piotr Żyłka
„Słowo wśród nas” to miesięcznik dla tych, którzy pragną w swoim życiu doświadczyć mocy słowa Bożego, pogłębić swoją wiarę i relację z Bogiem. Oprócz artykułów dotyczących życia chrześcijańskiego zawiera medytacje do jednego z codziennych czytań mszalnych, dzięki czemu przybliża słowo Boże i ułatwia jego zrozumienie. Ukazuje się od 1991 roku. • rozważania Słowa Bożego na każdy dzień • artykuły pogłębiające wiarę • świadectwa czytelników • żywoty świętych • krzyżówki o tematyce biblijne
„..właśnie w tym momencie, kiedy Bóg mógł spodziewać się odpowiedzi miłości, kiedy mógł oczekiwać pierwszego słowa dziękuję i kocham z ust obdarowanej, wydarzył się największy dramat w historii ludzkości.”Aby na nowo odnaleźć drogę do własnego serca, Bóg daje nam Wielkanoc i przygotowuje nas do niej przez czas Wielkiego Postu. Pragnie obudzić nasze serce, rozpalić w nim miłość. Chce poprowadzić nas do jego głębin, abyśmy na nowo odkryli, dlaczego, a może lepiej: dla Kogo żyjemy. Dotyk Boga może sprawić, że spękana ziemia ludzkiego serca stanie się na nowo życiodajną glebą. Tylko Jego dotyk sprawia, że życie przestaje być ciężarem, który trzeba znosić, a staje się darem wartym przeżycia. Bez Boga w sercu ciężko odnaleźć sens codzienności, nadzieję, która pozwala nieustannie iść do przodu. Wszystko wydaje się przytłaczające, szare, monotonne… Tymczasem On wszedł w dzieje człowieka, umarł i zmartwychwstał, aby nadać nowy sens całemu ludzkiemu życiu. Zostawił nam Wielkanoc, z której bije źródło życia, i ofiarował czas Wielkiego Postu, byśmy mogli głęboko i owocnie przeżyć święta.ks. Sławomir Jeziorski
Klasyka duchowości, najpopularniejszy - po Biblii - tekst chrześcijański, niezastąpiona pomoc w drodze do świętości, ulubiona lektura wielu spośród tych, którzy osiągnęli szczyty duchowego rozwoju i przyjaźni z Bogiem, m.in. św. Ignacego Loyoli, św. Teresy z Lisieux, św. Josemaríi Escrivy. Tłumaczona z łaciny na dziesiątki języków, również kilkukrotnie na polski. Teraz dostępna w świeżym, nieafektowanym, przystępnym, a zarazem oryginalnym i subtelnym przekładzie autorstwa ks. Jana Ożoga SI, znanego czytelnikom m.in. z tłumaczenia "Ćwiczeń duchownych" św. Ignacego.
Niniejsza publikacja, nosząca tytuł: „Jeden jest nasz Pan i Mistrz", stanowi owoc modlitwy, studium i refleksji prowadzonej z wykorzystaniem bogatego warsztatu naukowego i doświadczeń duszpasterskich Księdza Arcybiskupa. To piękne kompendium pozwalające odczytać i pogłębić wartość powołania kapłańskiego.(fragment Przedmowy ks. Antoniego Bączkowskiego Rektora WSD w Pelplinie)Arcybiskup Henryk J. Muszyńskiurodzony 20 marca 1933 roku w Kościerzynie, kapłan archidiecezji chełmińskiej, wyświęcony 28 kwietnia 1957 roku. W latach 1985–1987 – biskup pomocniczy chełmiński, 1987–1992 – biskup włocławski, 1992–2010 – arcybiskup metropolita gnieźnieński, 2009–2010 – Prymas Polski. Profesor nauk biblijnych. Uczestnik kilku synodów biskupów. Od 1994 roku członek Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, 2002–2010 – członek Kongregacji Nauki Wiary. Promotor porozumienia polsko-niemieckiego, dialogu katolicko-żydowskiego oraz polsko-rosyjskiego, inicjator i organizator Zjazdów Gnieźnieńskich.Autor ponad 370 publikacji naukowych i pastoralnych. Ostatnio opublikował m.in. książki: Stańmy z radością przed obliczem Pana. Kontemplacja oblicza Bożego w człowieku i oblicza ludzkiego w Bogu, Pelplin 2012 (zapis biblijnych rozważań o Obliczu Pańskim wygłoszonych do sióstr obliczanek podczas rekolekcji) oraz Cierpliwe trwanie znakiem miłości. Homilie i orędzia Arcybiskupa Henryka J. Muszyńskiego, Prymasa Polski, 19 grudnia 2009 – 8 maja 2010 roku, Gniezno 2013.
Medytacje nad Ewangelią niedziel i świąt. Rok A B C. Przewodnik do dialogu ze słowem BogaTomas Spidlik"Nieznajomość Pisma Świętego – pisze św. Hieronim – jest nieznajomością Chrystusa". A św. Ambroży dodaje: "Gdy modlimy się, mówimy do Niego, a gdy czytamy Boże słowa, słuchamy tego, co On nam mówi". Czytać i słuchać – dwa nierozłączne aspekty modlitwy. Niniejsza książka nie jest interpretacją naukową lub gotową homilią, ale pomocą w nawiązaniu dialogu z Bogiem. Stanowi zbiór myśli wprowadzających w medytację nad Ewangeliami niedziel i świąt (Rok A, B, C). Ich korzenie wgłębiają się w najstarszą tradycję Kościoła, pisma Ojców pierwszych wieków. Dostarczają one czytelnikowi przemyśleń, które wspomagają powrót do słów świętych, rozważanie, smakowanie ich i odkrywanie za każdym razem nowego znaczenia. Jest to dyskretny przewodnik do dialogu ze słowem Bożym i wprowadzania Ewangelii każdego dnia we własne życie.
„Nie lękajcie się” – wołał Jan Paweł II na początku swojego pontyfikatu. Kto, jeśli nie kapłan, powinien pomagać innym w radzeniu sobie z różnego rodzaju lękami, dotykającymi poszczególne osoby, rodziny, a nawet całe społeczeństwa? Jednak nie jest to łatwe w dzisiejszym, pełnym rozmaitych materialnych i duchowych zagrożeń świecie, zwłaszcza że kapłan czujący na sobie ciężar tej odpowiedzialności sam niejednokrotnie ulega lekowi. W tym kontekście warto pochylić się nad lękami dotykającymi dzisiaj duchownych. Po omówieniu istoty lęku zaprezentowano osiem konkretnych obaw współczesnych kapłanów: przed odpowiedzialnością, samotnością, celibatem, cierpieniem, drugim człowiekiem, nowymi wyzwaniami i konkurencją, wreszcie przed samym sobą. Książka zawiera ponadto liczne wskazówki i rady dotyczące rozpoznania i radzenia sobie z lękiem.ks. Janusz Mastalski
"Kościół nie zakłada nigdy wiary jako faktu oczywistego, lecz jest świadomy, że ten Boży dar trzeba karmić i umacniać, by nadal wskazywał mu drogę". (Papież Franciszek, Encyklika Lumen Fidei, nr 6) Ks. Janusz Wilk, ur. 1973, kapłan archidiecezji katowic- kiej. Był redaktorem wydania Jan Paweł II Przyjaciel Boga (2006), jest autorem książek: „Teologia kontaktu” na podstawie Listu św. Pawła do Filipian i Dziejów Apostolskich 16 (2006), Die Hoffnung des Evangeliums (2007), Kto wierzy, nigdy nie jest sam (2007), Paolo. Una vita per il Vangelo (2009), Wierzyć Bogu (2011) oraz przekładu z ję- zyka włoskiego Msza święta – stracona godzina? (2010). Spis treści: W miejsce wstępu (s. 5) Część I - W milczeniuW milczeniu przed Wiecznym chcę uczyć się słuchać (s. 9)Ucząc się modlitwy I (s. 12)Ucząc się modlitwy II (s. 14)Ucząc się modlitwy III (s. 17)Nie tylko na październik (s. 20)Pani z wysokości, módl się za nami z niskości (s. 23) Część II - W spojrzeniuCur Deus Homo? - Dlaczego Bóg stał się człowiekiem? (s. 27)Świętość. Dla kogo? (s. 32)Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię (s.36)Jeremiasz - tajemnica człowieka wezwanego przez Boga (s. 39)Jeremiasz - cierpiący przyjaciel Boga (s. 41)Joachim i Anna - święci rodzice i dziadkowie (s. 43)Strój i dieta Jana Chrzciciela (s. 47)Maciej - wylosowany Apostoł (s. 53)„Marco Polo” w sandałach i habicie (s. 57)Grób świętego Łukasza Ewangelisty (s. 61) Część III - W drodzeWiara. Co ją kształtuje? /aspekt antropologiczny/ (s. 69)Postawa religijna. Co ją kształtuje? /aspekt socjologiczny/ (s. 77)Jeśli dom nie wychowa, to i szkoła nie pomoże - negacja albo rezygnacja z ambicji wychowawczych szkoły? (s. 83)Życie jak szybowanie (s. 88)Lekarz - sługą życia Zamyślenia nad powołaniem (s. 91)Ewangelizacja Kościoła (s. 96) W miejsce zakończenia (s. 109)Wykaz pierwodruków (s. 111)Indeks tekstów biblijnych (s. 113)
Kolejna książka z serii Lectio Divina, ks. Krzysztofa Wonsa, to propozycja przeżycia wyjątkowych rekolekcji ze św. Piotrem, najbardziej znanym uczniem Chrystusa.Autor odsłania przed nami nowe, dotąd nieznane, horyzonty historii Rybaka z Betsaidy.W dynamice lectio divina krok po kroku stara się zrozumieć drogę powołania człowieka, którego imię nie przestaje oddziaływać na historię zarówno pojedynczych osób, jak i całego Kościoła.
Trwać w Jezusie. Rekolekcje ze św. JanemKim jest Jezus? Pytanie to, jakby "przewija się", jak nić pajęcza przez całą Ewangelię św. Jana, łącząc się ściśle z pytaniem o samego ucznia św. Jana - umiłowanego ucznia Jezusa, autora Ewangelii, jego relację z Mistrzem i Przyjacielem. Ma ono bardzo osobisty wydźwięk: „Kim jest dla mnie Jezus?”.Jest to pytanie o wiarę, która polega nie tyle na intelektualnym uznaniu w Jezusie Syna Bożego, ile na przyjaźni "umiłowanego ucznia" z Jezusem.Zobacz inne pozycje ks. Krzysztofa Wonsa SDS
Nowe wydanie w oprawie miękkiej.Książka stanowi wyraz doświadczeń rekolekcjonisty i kierownika duchowego. Rozważania inspirowane fragmentami Ewangelii św. Marka zachęcają do wnikliwej medytacji Słowa Bożego. Publikacja może służyć jako podręcznik rekolekcyjny dla prowadzących i przeżywających rekolekcje lectio divina w grupach zamkniętych, ale także jako propozycja indywidualnej formacji w warunkach codzienności.
Powierzyć się Jezusowi. Rekolekcje ze św. MateuszemNowe wydanie w oprawie miękkiej. Podręcznik rekolekcyjny ks. Krzysztofa Wonsa oparty jest na Ewangelii św. Mateusza, przygotowuje do wejścia na drogę lectio divina. Kolejne rozdziały zawierają propozycje modlitwy na siedem pełnych dni rekolekcji. Książka może być wykorzystana zarówno przez wspólnoty osób konsekrowanych, grupy modlitewne, jak i pojedyncze osoby. Pomaga na co dzień dostrzegać ślady obecności Boga w naszym życiu.
Coraz częściej słyszymy o tym, że czas Kościoła już się skończył: coraz mniej osób chodzi na mszę, jeszcze mniej przystępuje do Komunii św., nie ufamy duszpasterzom, nie podobają nam się kazania. Dla wielu Kościół to wyłącznie spory o Radio Maryja i politykę. Księża oskarżani są o nadużycia wszelkiego rodzaju, pazerność i hipokryzję. Czy taki Kościół jest nam jeszcze potrzebny? Gdzie odnaleźć jego pełny i prawdziwy obraz? Jak rozumieć miejskie ewangelizacje, w których uczestniczą tysiące osób? Czym są nowe kościelne ruchy, powstające w wielu parafiach? Dlaczego rekolekcje i pielgrzymki ciągle przyciągają rzesze zainteresowanych? Gdzie Kościół popełnia błędy, i co robi, żeby je naprawić? Na te wszystkie pytania w odważny sposób stara się odpowiedzieć bp Grzegorz Ryś – jeden z najmłodszych polskich hierarchów. Biskup nie boi się trudnych pytań, ale także nie unika odpowiedzi. Pokazuje, że wiosna w Kościele jest możliwa zwłaszcza dzięki nowym ruchom i wspólnotom – zarówno tym bardzo znanym, jak neokatechumenat, Emmanuel czy Oaza, jak i zupełnie nowym, dopiero powstającym. Ten kalejdoskop charyzmatów daje nadzieję na prawdziwe odrodzenie życia religijnego. Ta książka to nie tylko znakomity raport o Kościele współczesnym, to także przewodnik dla wszystkich, którzy stracili wiarę w sens istnienia Kościoła.
Każdy, kto uwierzy, będzie zbawiony – zapewnia Jezus. W wymiarze ostatecznym oznacza to, że człowiek będzie żył zjednoczony z Bogiem w niebie, będzie się cieszył Jego wiecznym życiem i szczęściem, będzie żył pełnią miłości. Ale to zbawienie objawia się już tu na ziemi. Dzięki wierze człowiek rozumie sens własnego życia, cierpienia i śmierci, żyje ze świadomością, że światem nie rządzi ślepy los, ale kochający Bóg, który ten świat stworzył i nawet ze zła potrafi wyprowadzić dobro. Książeczka w przystępny sposób odpowida na pytania: 1. Wierzę w Boga – dlaczego? 2. Wierzę w Jezusa Chrystusa – co to znaczy? 3. Kim jesteśmy jako chrześcijanie katolicy?
Publikacja ta składa się z wybranych wypowiedzi dotyczących życia konsekrowanego papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka. Pochodzą one nie z dokumentów, ale z przemówień czy homilii adresowanych wprost lub pośrednio do osób realizujących chrześcijańskie powołanie w życiu konsekrowanym albo przygotowujących się do tego rodzaju poświęcenia Bogu. Materiał został podzielony na kilkanaście tematów, obejmujących istotne elementy tego życia. Każdy z nich opatrzono odpowiednim fragmentem zaczerpniętym z adhortacji apostolskiej Vita consecrata, który ma wprowadzać w treść części.Osoby konsekrowane są znakiem Chrystusa i Jego stylu życia, wezwaniem dla wszystkich, by niczego nie przedkładać ponad Boga i Jego królestwo, oraz wzorem poświęcenia się modlitwie i służbie bliźniemu.Jan Paweł IIAutentyczne odrodzenie życia zakonnego jest możliwe tylko wtedy, kiedy staramy się prowadzić życie w pełni ewangeliczne, niczego nie przedkładając nad jedyną Miłość, lecz znajdując w Chrystusie i Jego słowie najgłębszą istotę każdego charyzmatu założyciela lub założycielki.Benedykt XVIZa każdym powołaniem do życia konsekrowanego stoi zawsze czyjaś mocna i intensywna modlitwa. Powołania rodzą się na modlitwie i z modlitwy; i tylko w modlitwie mogą trwać i przynosić owoce.Franciszek
Ewangelia na forum świata. Od apologetyki do marketingu narracyjnegoW roku 2004 kwartalnik „Homo Dei” rozpoczął prowadzenie nowego działu zatytułowanego „Inicjatywy duszpasterskie”. Redakcja chciała prezentować, a przez to także propagować nowe, szczególne, niezwyczajne formy duszpasterzowania. Przez te lata na łamach naszego czasopisma duszpasterze i świeccy opowiedzieli o blisko 50 tego typu działaniach podejmowanych na terenie całej Polski. Niektóre były zupełnie nowymi formami pracy duszpasterskiej, inne w szczególny sposób aktywizowały kapłanów i świeckich. Jedne wymagały li tylko duchowego zaangażowania, inne zorganizowania zaplecza materialnego (sprzęt, pomieszczenia itp.). Były takie, w które mogli zaangażować się zwyczajni katolicy, ale i takie, które wymusiły skorzystanie z pomocy specjalistów. Adresatami tych działań byli w większości wierni świeccy, ale opisywaliśmy także inicjatywy skierowane do samych duszpasterzy. Były działania podejmowane na terenie własnej parafii, jak i takie, które wychodziły poza jej granice. Czasami zaś inicjatywa podjęta z myślą o parafii przeradzała się w działalność szerszą, przyciągając też ludzi spoza miejscowości, w której dana parafia się znajduje. Wybrane z bogatego zbioru zostały zaprezentowane w niniejszej książce i – mamy nadzieję – staną się inspiracją dla duszpasterzy oraz sprawią, że życie w naszych parafiach będzie stawało się coraz bogatsze, a przez to także pogłębi się nasza wiara.
Ogień Nowej Ewangelizacji. Cierpienie za kapłanów - szczególna misja„Marta Robin była niezwykłą kobietą, która uczyniła wiele dla nowej ewangelizacji” (abp Rino Fisichella). Książka poświęcona jest tej dwudziestowiecznej mistyczce i stygmatyczce oraz kapłanom, za których modliła się i ofiarowała wszystkie swe cierpienia, przekonana, że to oni wraz ze świeckimi mogą odmienić świat. Świadectwo jej życia może stać się dla kapłanów zachętą do odkrycia na nowo sensu i godności swego powołania, dla wiernych świeckich zaś impulsem do gorliwszej modlitwy za swoich duszpasterzy. Pomogą w tym jej modlitwy zebrane na końcu książki. Zafascynowana tą niezwykłą postacią autorka maluje jej obraz spójny, bogaty w poruszające szczegóły biograficzne i pobudzający do duchowej refleksji.
Rok liturgiczny. To sam Chrystus, który trwa w swoim kościele„W rytmie i wydarzeniach czasu wspominamy i przeżywamy tajemnice zbawienia”(z formularza mszalnego na uroczystość Objawienia Pańskiego).Celebrowana w ciągu całego roku tajemnica Chrystusa stanowi dla wspólnoty Kościoła źródło życia. Wybitny włoski liturgista podkreśla teologiczny i duchowy, chrystologiczny i i kościelny wymiar roku liturgicznego, aby zanurzonym w codzienności uświadomić wielką głębię tego, co nam zazwyczaj umyka. Refleksja nad wartością "wspominania" i "przeżywania" wydarzeń zbawczych pomoże w dostrzeżeniu piękna liturgii, która łączy wymiar duchowy z naturalnym porządkiem upływającego czasu. Wieloaspektowa analiza powstania i rozwoju wszystkich okresów liturgicznych oraz świąt, a także roli Maryi i świętych w obchodach jednego misterium Chrystusa składają się na wyczerpującą i dogłębną monografię roku liturgicznego.Spis treściPrezentacjaWykaz skrótówRozdział 1. Uwagi metodologiczneRozdział 2. Czas, historia zbawienia i liturgiaRozdział 3. „Misterium Chrystusa” – „misterium paschalne”Rozdział 4. Kalendarz liturgicznyRozdział 5. Niedziela pierwotnym świętem chrześcijanRozdział 6. Obchody Paschy rocznej w pierwszych czterech wiekachRozdział 7. Obchody Wielkanocy od IV do XVI wiekuRozdział 8. Obchody Wielkanocy po Soborze Watykańskim IIRozdział 9. Okres Objawienia się PanaRozdział 10. Okres zwykły lub „w ciągu roku”Rozdział 11. Święta ideiRozdział 12. Maryja w obchodach misterium ChrystusaRozdział 13. Święci w celebracji misterium ChrystusaRozdział 14. Teologia i duchowość roku liturgicznego
Dobrego dnia z Aniołem Stróżem. Myśli na każdy dzień rokuTa niewielka książeczka odzwierciedla relację między człowiekiem wierzącym a jego Aniołem Stróżem. Została opracowana na podstawie cytatów. Cytaty, które dotyczą wiedzy o aniołach, bądź duchowego ich doświadczania, pochodzą z najróżniejszych źródeł, poczynając od Biblii, z życiorysów świętych, z ksiąg uczonych… Jedynym, co je łączy, jest zgodność z katolicką angelologią. Czasem poruszany wątek zdarza się powtarzać, jednak z zachowaniem różnorodności tekstu. Z tego względu na końcu każdego zdania zostało umieszczone nazwisko cytowanego autora.
Najpierw poznawałem Kościół w domu, teraz spotykam dom w Kościele. W domu uczyłem się przyjmować Kościół, w którym jest ludzka słabość; poznawałem Kościół nielukrowany i niewybielany, Kościół grzeszników. W takim właśnie Kościele blisko mi do Boga. Bliżej mi do Niego, ponieważ jest Kościołem zranionym tak jak ja. Kościół rozpoznaję, podobnie jak Jezusa, po jego ranach, a nie pomimo ran.
Największa przeszkoda w spotkaniu z Jezusem to nasza rzekoma zażyłość z Nim. Niewłaściwe "obycie się" z Jezusem i z Jego słowami prowadzi do przyzwyczajenia. Przyzwyczajenie natomiast zabija pragnienia, które z kolei niszczą więź, uniemożliwiając zdolność zadziwienia się i kontemplacji.
Kościół jest wspólnotą, którą współczesny świat coraz częściej odrzuca. Jakie są tego przyczyny? Czy wynikają one z sekularyzacji społeczeństwa, czy też powodów trzeba szukać raczej w samych wierzących? Na te pytania w swojej najnowszej książce Znaki stara się odpowiedzieć Jean Vanier – założyciel wspólnoty L’Arche. Vanier mówi o tym, że Kościół od początku był poddawany próbom, które zwykle jednak ostatecznie go wzmacniały. Dziś, jak nigdy wcześniej, potrzebujemy odwagi, aby stawić czoło oskarżeniom, które padają pod adresem wierzących. Słabości, skłonność do grzechu, brak pokory, wreszcie sprawy tak szokujące, jak problem pedofilii – chociaż obciążają sumienia tylko niektórych, są upokorzeniem dla wszystkich. Jean Vanier przekonuje, że chrześcijanie powinni godnie znosić oszczerstwa i odpowiadać na nie przebaczeniem. Przyznanie się Kościoła do słabości w dłuższej perspektywie stanie się dlań oczyszczające i wyzwalające. Dziś, mówi autor, trzeba pielęgnować sumienia. Są one największą tajemnicą i skarbem człowieka. Zła obrona Kościoła może przynieść tylko przeciwny efekt, rodząc tym większe rozczarowanie i prowadząc do jego odrzucenia. Tytułowe znaki, których początek św. Jan widział w cudzie w Kanie Galilejskiej, trwają do dziś – trzeba je dostrzec i umieć na nie odpowiedzieć. Jean Vanier mówi o konieczności podjęcia dialogu i odrzuceniu w Kościele pragnienia władzy. To może przynieść mu powagę autorytetu, którego tak bardzo potrzebuje współczesny, zagubiony człowiek. Chociaż autor pisze o trudnych tematach, jego książka nie jest w żaden sposób przygnębiająca. Wręcz przeciwnie: w swojej ogromnej mądrości Vanier przypomina nam, że nie jesteśmy sami – jesteśmy bowiem dziećmi Boga, który zawsze jest przy nas i obiecuje nam życie wieczne.
Trzydzieści lat objawień Matki Bożej, setki przesłań kierowanych do świata za pośrednictwem sześciorga młodych ludzi, którzy mieli przywilej po wielekroć widzieć i słyszeć „Gospę”, tysiące nawróceń, uzdrowienia i miliony pielgrzymów… Oto fenomen Medjugorie, miejsca niezwykłego i budzącego emocje. Nierzadko skrajne. Diego Manetti w swej barwnej książce będącej wymownym świadectwem daje wyraz swemu głębokiemu przeświadczeniu o autentyczności tych zjawień Królowej Pokoju. „Nie mam przy tym najmniejszego zamiaru – pisze Autor – uprzedzać w jakikolwiek sposób końcowego osądu Kościoła, do którego należy ostatnie słowo na temat nadprzyrodzonego charakteru wydarzeń w Medjugorie. Pragnę jedynie podzielić się doświadczeniem wiary, które przemieniło moje życie, podobnie jak życie milionów osób na świecie.
W formacji kapłańskiej zbyt często całą odpowiedzialność wychowawczą przerzucamy niemal wyłącznie na przełożonych seminaryjnych i ojców duchownych, zwalniając się przy tym z jakiejkolwiek odpowiedzialności za postawy i zachowania przyszłych kapłanów. Tymczasem, jak pokazuje życie, na postawę i zachowanie alumna i kapłana ogromny wpływ mogą mieć także jego rodzice, rodzeństwo, księża w parafii, przyjaciele. Laksystyczna postawa moralna, egocentryczne zachowania, konsumpcyjny styl życia, słowem zły przykład życia, w którym wiara nie odgrywa niemal żadnej roli, dawany alumnowi, na przykład w okresie wakacji, może niweczyć nieraz wielomiesięczne wysiłki wychowawców seminaryjnych. Kandydaci do kapłaństwa to przecież - jak my wszyscy - krusi ludzie, stąd należy pomagać im wprowadzić w życie to, co jest im przekazywane przez wychowawców i ojców duchownych.