Historia wierzeń i idei religijnych Tom III od Mahometa do wieku reform

Historia wierzeń i idei religijnych Tom III od Mahometa do wieku reform

Mircea Eliade kończył swoje opus magnum już ciężko chory (oryginał ukazał się w 1983 roku w Paryżu, na dwa lata przed śmiercią autora) korzystając, jak sam pisze w krótkim wstępie, z pomocy kolegów - swych dawnych uczniów. Mimo jednak pewnych odstępstw od pierwotnego planu sygnalizowanego we wstępie do pierwszego tomu, nie można mieć wątpliwości, że mamy do czynienia z kontynuacją i zakończeniem wielkiego zamysłu wykonanego w całości przez jednego uczonego, którego twórczą indywidualność, erudycję i pasję naukową możemy tylko podziwiać.

Dzieło Eliadego nie ma sobie równych w literaturze światowej. W istocie śmiało można zaryzykować twierdzenie, że był on jedynym autorem, który mógł ważyć się na podobne przedsięwzięcie. Należy wątpić, czy w jakiejkolwiek dającej się przewidzieć przyszłości znajdzie się jeszcze uczony, który podejmie się wykonania podobnego zamierzenia. Historia wierzeń obejmuje przecież całość dziejów ludzkości – od paleolitu po okres nowożytny (dochodzi autor w swej narracji do Newtona). Nie ma drugiego uczonego, który nie tylko potrafiłby się swobodnie poruszać po tak olbrzymim obszarze, lecz jeszcze na dodatek dałby próbę ujęcia syntetyzującego w systematycznym wykładzie historycznym. Wyznać muszę, że w trakcie lektury miewałem wątpliwości, czy i sam Eliade potrafił takie zadanie wykonać należycie...

ISBN 83-211-1397-4
Warszawa 1997
Ilość stron 276
Oprawa twarda
Format 170x245