Listy Ojca Pio

Listy Ojca Pio

LISTY OJCA PIO, wydane drukiem w Archidiecezjalnym Wydawnictwie Łódzkim dzięki uprzejmości wicepostulatora ojca Gerardo Di Flumeri z San Giovanni Rotondo, są tekstami źródłowymi autorstwa Ojca Pio i jego korespondentów.
Jest to drugie w języku polskim poprawione wydanie korespondencji Ojca Pio z jego kierownikami duchowymi.
Wielotomowe włoskie EPISTOLARIO* (Zbiór listów), mające kilka tysięcy stronic, zostało opracowane przez dwóch wybitnych znawców katolickiej teologii życia ascetyczno-mistycznego i problemów związanych z Ojcem Pio. Obydwaj znali go osobiście. Jeden z nich (ojciec Alessandro) należy do tej samej prowincji zakonnej i przez wiele lat był naocznym świadkiem jego niełatwych dziejów wewnętrznych i zewnętrznych.
Korespondencja Ojca Pio z jego kierownikami duchowymi zawiera 636 listów i dzieli się na trzy okresy.
Okres pierwszy rozpoczyna list ojca Benedykta z San Marco in Lamis z 22 stycznia 1910 r., a kończy list Ojca Pio do ojca Augustyna z San Marco in Lamis z 16 lutego 1916 r.
Korespondencję z całego tak zwanego okresu drugiego, obejmują listy pisane od 24 lutego 1916 r. do 6 września 1918 r. (184 listy). W listach tych pisanych przez Ojca Pio i jego kierowników duchowych wyraźnie zarysowuje się stan duchowego wznoszenia się Ojca Pio ku Bogu i ukazana jest ważność mądrego i światłego kierownictwa duchowego. Z nakazu posłuszeństwa wobec przełożonych Ojciec Pio odsłania swoje wewnętrzne przeżycia w relacji z Bogiem i swoje zmagania, by wytrwać w świętym powołaniu jako współpracownik Ukrzyżowanego oraz w wypełnieniu programu dzieła współodkupienia grzesznej ludzkości.
Listy napisane od 11 października 1918 r. do 11 maja 1922 r. to czteroletni okres korespondencji Ojca Pio z jego kierownikami duchowymi, zwany okresem trzecim, 128 listów.
Faktycznie okres trzeci rozpoczyna się cudem stygmatów otrzymanych przez Ojca Pio 20 sierpnia 1918 r., a kończy się przerwaniem, z polecenia władz zakonnych, kierownictwa duchowego Ojca Pio prowadzonego przez ojca Benedykta. Okres ten, to ogrom cierpień duchowych Ojca Pio, okrutnych wątpliwości, że żadne z jego działań nie jest miłe Panu Bogu. Jedyną latarnią, która rzuca światło w gęstej mgle nocy ducha, jest autoratywne słowo jego duchowych przewodników. W okresie tym wyraźnie daje się zauważyć delikatne odwrócenie ról - Ojciec Pio staje się duchowym przewodnikiem swoich kierowników duchowych i osiąga godny podziwu sukces w rozwiązywaniu tych samych problemów, które dręczyły jego ducha i pozbawiały go tak okrutnie wszelkiej pociechy.
Jeżeli chcemy właściwie odebrać lekturę tych osobistych wypowiedzi Ojca Pio i jego kierowników duchowych oraz radować się ich głęboką treścią, listy należy czytać powoli, gdyż często wyrażają stan ducha i głębokie wewnętrzne relacje Bóg-człowiek, a także człowiek-człowiek.

ISBN 83-87931-18-7
Łódź 2002
Ilość stron 1088
Oprawa twarda
Format 160x211

Informacje o bezpieczeństwie produktu
Informacje o producencie