Prawie codziennie prasa, radio i telewizja donoszą o ludziach, którzy opuszczają swoją ojczyznę, aby gdzie indziej szukać pracy i lepszych warunków do życia. Nie jest to zjawisko nowe. Ono było przyczyną wielkich wędrówek ludów, emigranci zaludnili terytoria obu Ameryk i Australii (często z krzywdą ludności tubylczej). Niektórzy z emigrantów, nie mogąc sobie poradzić z nostalgią za ojczyzną, wracają wcześniej, niż to uprzednio planowali. Człowiek nie znosi samotności.
Bóg również nie znosi samotności. Jest Miłością, a miłość z natury swojej jest skierowana ku drugiej osobie. Kazał nazywać się Ojcem, czyli uznał człowieka za swoje dziecko, za przedmiot swojej ojcowskiej miłości. Potrzebuje bliskości człowieka, jak ojciec czy matka potrzebują bliskości swojego dziecka. (…)
Czy nie o tej tęsknocie Ojca mówił Jezus w przypowieści o synu marnotrawnym? I o wielkiej radości, jaka nastała, kiedy spotkały się tęsknota Ojca za synem i tęsknota syna za Ojcem; kiedy znowu mieli wspólny dom!
Fragment rozważania „Przypowieść o ojczyźnie”
