Jezus pozwolił Siostrze Faustynie poznać głębię swej miłosiernej miłości i wezwał do głoszenia jej światu świadectwem życia, czynem, słowem i modlitwą. Przekazał jej nowe formy kultu Miłosierdzia Bożego: obraz z podpisem Jezu, ufam Tobie, święto Miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, Koronkę do Miłosierdzia Bożego, Godzinę Miłosierdzia oraz szerzenie czci Miłosierdzia. Związał z nimi wielkie obietnice pod warunkiem praktykowania ich w postawie zaufania wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Na zapytanie ze strony Zgromadzenia, dlaczego Siostra Faustyna pisała swój "Dzienniczek", jej spowiednik ks. Michał Sopoćko odpowiedział: „Byłem wówczas profesorem w Seminarium Duchownym i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Nie miałem czasu wysłuchiwać jej długich zwierzeń w konfesjonale, poleciłem jej spisać je w zeszycie i podawać mi je od czasu do czasu do przejrzenia. Stąd powstał Dzienniczek“ [List ks. Sopoćki z 6 marca 1972]. Obok nakazu spowiednika Siostra Faustyna wspomina wielokrotnie na kartach swego "Dzienniczka" o wyraźnym poleceniu pisania danym jej przez samego Jezusa [zob. Dz. 372, 459, 895, 965, 1160, 1457, 1665 i inne]. Miej zawsze "Dzienniczek" pod ręką. Czytaj go, opowiadaj innym o Bożym Miłosierdziu, tym drugim imieniu Miłości. Ona i tak Cię znajdzie.
Niniejsze wydanie zostało przygotowane na podstawie "Dzienniczka" św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Wyboru tekstów dokonali studenci z Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów w ośrodku na Jamnej pod kierunkiem o. Jana W. Góry OP
