Towarzyszenie Jezusowi to cecha charakterystyczna tej niemal mistycznej książki. Człowiekowi naszej epoki trudno pojąć, że krążenie wokół własnych odczuć związanych z bólem przynosi kolejny ból. Maria Szamot podąża za Jezusem i Jego cierpieniem. Czytelnik zostaje wręcz zabrany w Serce najbardziej Upokorzonego w historii świata. Dzięki temu ma szansę spojrzeć na własne cierpienie z perspektywy rozkwitniętego Miłością Krzyża.
ks. Daniel Wachowiak.
Chrześcijanie od wieków podejmowali wysiłek towarzyszenia Jezusowi w strasznych godzinach Jego męki, bo przecież, „gdy się kogoś kocha, to się go nie porzuca, gdy cierpi”. A może Chrystus nie życzy sobie naszego współczucia? Czy On, Niewinny, który idzie drogą krzyżową, tocząc wewnętrzną walkę, może znaleźć jakiekolwiek pocieszenie w miłości winnych Jego cierpienia? Przecież tak bardzo różnimy się od Niego, a nasze przeżywanie zła jest całkowicie inne niż Jego — my jesteśmy oswojeni ze złem, a On go nie zna.
Ta książka, poprzez naśladowanie postawy Jezusa, uczy podejścia z podniesioną głową i nadzieją – także do naszego cierpienia. Zaprasza do refleksji i inspiruje do nawiązania jeszcze głębszej relacji z Chrystusem. Koniec końców uczy towarzyszyć jedynemu prawdziwie Niewinnemu w drodze cierpienia, która okazuje się drogą tryumfu.
Nie lubię rozważań drogi krzyżowej. Przeważnie są to medytacje o cierpieniu, a większość z nich kończy pytanie „A ty/my czy wystarczająco kochasz/starasz się/odpowiadasz…?”. Maria Szamot, kierowana niezwykłą duchową intuicją, stawia nas w zupełnie nowej perspektywie. Jej rozważania są jak powiew świeżego powietrza. Wytrącają z egocentrycznego letargu, w jaki mimowolnie popadamy w czasie wielkiego postu.
Tomasz Grabowski OP.
W skrócie: