W niniejszej książce zebrano część pism weneckiego patrycjusza Pawła Justinianiego. W roku 1510, w wieku 34 lat, Justiniani zostaje mnichem w eremie kamedułów, ale porzuca klasztor w roku 1520, żeby założyć nowe zgromadzenie: Eremitów Kamedułów Góry Koronnej.
Justiniani zalicza się zarówno do wielkich mistrzów duchowości, jak i do najświatlejszych umysłów Kościoła epoki Odrodzenia, o czym świadczy jeden z jego listów, skierowany do papieża Leona X de’ Medici, swego przyjaciela, w którym proponuje głęboką reformę Kościoła, wyprzedzając, pod pewnymi względami, reformę trydencką.
Teksty zawarte w tym tomie dotyczą klasztoru: jest tu Reguła, jak wieść życie zakonne zgodnie z charyzmatem św. Benedykta i św. Romualda; Traktat o posłuszeństwie zakonnym; opis życia, jakie prowadzono wtedy w Camaldoli i w pierwszych eremach Góry Koronnej.
Lektura tych tekstów oferuje dzisiejszemu człowiekowi, ogłuszonemu tysiącami komunikatów, możliwość poznania „milczącego” sposobu życia, nie odrywając go jednak przy tym od historii i świata.
Podtytuł: Pochwała życia eremickiego
Seria: Źródła monastyczne 71
Liczba stron: 458
Oprawa: miękka
Format: 12,5 x 19,5 cm
ISBN: 978-83-7354-554-0
