Ustroję się w miłosierdzie Boże

Dziennik duchowy Heleny Majewskiej to szczególny zapis jej przeżyć, objawień oraz słów Chrystusa skierowanych do niej. Można w nim znaleźć zapiski będące potwierdzeniem prawd, które spisała w swoim Dzienniczku św. siostra Faustyna. Dokumentuje on jej udział w początkach odnowy kultu Bożego miłosierdzia, jaki miał miejsce w latach 30. i 40. XX wieku. Stanowi źródło wiedzy o życiu duchowym tej zakonnicy, a przesłanie w nim zawarte jest skierowane do każdego z nas.

Helena Majewska urodziła się 10 kwietnia 1902 na Podolu. Orędowniczka dzieła miłosierdzia Bożego. Rozmodlona, łagodna, dobroduszna, skromna. Duchowe doświadczenia towarzyszyły jej od najmłodszych lat. Były to widzenia zarówno Chrystusa, jak i Maryi oraz świętych i zmarłych, a także dręczenia diabelskie. Była przekonana, że wizje te mają ukazać jej wielkość Bożego miłosierdzia, utwierdzić w wyborze drogi życiowej, wskazać na potrzebę większej modlitwy, a także zapewnić o szczególnej roli Polski w historii zbawienia.

W książce po raz pierwszy opublikowano też dokumenty archiwalne KGB z przesłuchań sióstr anielskich, fragmenty ich pamiętników, spraw prowadzonych przeciw ks. Sopoćce oraz korespondencję Heleny z członkiniami Szóstki po ich wyjeździe do Polski.